Charles Rosher mag dan wel een filmmaker zijn uit ver vervlogen tijden, in de beginperiode van het medium film was hij bzonder getalenteerd en een begrip in die tijd.  De resultaten die hij haalde uit de al bij al toch beperkte mogelijkheden van die tijd waren indrukwekkend.  Charles Rosher was iemand die licht bijzonder belangrijk vond en er zelfs als één van de eersten ooit in slaagde om kunstlicht en daglicht op de set te gaan combineren, moeilijker dan je denkt.

Eigenlijk dacht Rosher dat hij in de wereld van de Diplomatie zou terechtkomen maar hij koos uiteindelijk om zelf fotografie te gaan studeren in Londen aan het 'Regent Street Polytechnic'.

In 1908 verhuisde hij dan naar de Verenigde Staten waar hij instond voor de regie van filmjournaals.  Drie jaar later kwam hij aan in Los Angeles waar hij meehielp aan het bouwen van één van de eerste Hollywood-studio's ooit : die van de Centaur Film Company.

Het maken van films was een logische stap en dat waren er van 'twee spoelen lengte' (n.v.d.r. in die tijd had je 'One Reel' en 'Two Reel' films !).

Mary Pickford van United Artists had in die tijd al wel begrepen dat Charles Rosher één van de meest getalenteerde cameraspecialisten was in die tijd en zij zorgde ervoor dat de filmmaker op de allerbeste manier tot zijn recht kon komen in haar films.  De fotografie van Rosher was dan ook van de beste in zijn soort in die tijd, de periode van de 'Stille' ofte 'Zwijgende films'.

Charles Rosher kreeg dan ook de eerste Oscar ooit voor zijn camerawerk.

En na de zwart/wit-films kwamen natuurlijk de films in kleur.  Ook daar bleek Rosher een topper.  Getuige daarvan de mooie musicals van MGM uit die tijd.