Alhoewel Whoopi Goldbergs acteerprestaties zich aanvankelijk op het dramatische genre toespitsten (Spielbergs The Color Purple) is ze tegenwoordig vooral actief in de komisch geaarde sector.  Daarvan varieert de kwaliteit van pretentieloos leuk (Jumin' Jack Flash) tot regelrechte flops (Fatal Beauty).  Voor haar bijrol van geniepige paragnoste in Ghost kreeg ze zowaar een Oscar, en onlangs bewees ze met haar bijdrage aan Altmans The Player dat ze ook het betere komische werk aankan.

In Sister Act keert Whoopi terug naar het sfeertje van haar eerste komische vehikels en krijgt ze de kans om eens te meer een one woman show op poten te zetten, die andermaal profiteert van klassieke ingrediënten zoals vermommingen, misverstanden en opzettelijk geforceerde situaties.

Whoopi is Deloris Van Cartier, een nachtclubzangeres, die na haar muzikale act de verkeerde deur opent en ziet hoe haar maffiaminnaar Vince (Harvey Keitel dan nog wel) een afvallige boodschapper koudmaakt. Dat vindt Vince uiteraard niet leuk, en Deloris slaat dan maar op de vlucht. Met de hulp van de plaateslijke Politie-inspecteur Souther (Bill Nunn) duikt Deloris onder in een klooster, in afwachting van het proces waarop ze tegen Vince gaat getuigen.

Haar ingonito act (zuster Mary Clarence) drijft vooral moeder overste (Maggie Smith) tot wanhoop, en dat niet alleen omdat Deloris de strenge kloosterregels met de voeten treedt. Erger is dat de andere nonnen onder de invloed raken van Deloris' losbandige wereldse gebruiken. Helemaal geschift wordt het pas wanneer Vince ontdekt waar de lastige getuige zich schuilhoudt, en haar uit het klooster weet te ontvoeren...

Na (een paar jaar geleden) Nuns on the Run & We're no Angels, en recentelijk nog het pijlijk-erbarmelijke The Pope must Die, is deze nieuwe variatie in het religieus komische genre best wel te pruimen.  Het geijkte verhaal biedt dan wel weinig verrassingen en diepgang en herkauwt constant dezelfde grappen, Goldberg etaleert net genoeg panache om de voorspelbare valstrikken te ontwijken.  Daar wilde blijkbaar elke cinemagaande Amerikaan zich de voorbije zomer zelf van overtuigen, daar deze letterlijke non-stop nonsens zowaar de magische kaap van 100 miljoen dollar opbrengsten overschreden.  Daar moet mee te leven zijn, zolang er maar geen Sister Act 2 komt.