Ook al is “The Ugly Truth” een op weke vrouwendelen mikkend biosavontuur, toch is er alvast een uit de kluiten manspersoon op dees aard die dit stuk pelliculeafval aan de borst drukt. En dat is uiteraard Arnold Schwarzenegger, die als ‘governator’ van de bankroet verklaarde staat Californië elke film die binnen de staatsgrenzen wordt opgenomen een dikke ‘zank you’ toewerpt. “The Ugly Truth”, netjes gefilmd in Los Angeles, Sacramento en San Pedro mag dan wel door Arnie goedgekeurd zijn, op de entertainmentsschaal slaat deze miskleun toch een serieuze krater.

Er was zowaar een trio vrouwen nodig om deze totaal onrealistische chickflickmiskleun neer te pennen: in- en intriest dat de dames in kwestie schijnbaar niet wisten van welk hout pijlen te maken en willens nillens hun toevlucht zoeken in makkelijke en voor de hand liggende clichés die al 897.623 keer eerder zijn vertoond.

Katherine Heighl is angstwekkend eendimensionaal als tv-producente Abby Richter. Zij ziet zich zowel professioneel als privé geplaagd door typische vrouwenfilmproblemen. Haar tv-ochtendshow heeft af te rekenen met dalende kijkcijfers en haar bed wordt enkel maar verwarmd door haar kater D’Artagnan en niet door de intelligente adonis waar ze al een tijd naar op zoek is. En dan komt haar baas op de proppen met Mike Chadway (Gerard Butler), de vuilgebekte presentator van de mannenshow “The Ugly Truth” waarin hij brandhout maakt van de liefdessprookjescultuur en romantische waarden.

Hij verplicht Abby om Chadway een plaats te geven in haar show, en de vulgaire ‘echte man’ groeit al snel uit tot een heus kijkcijferkanon. Dit tot groot ongenoegen van Abby die niks moet weten van de machokikker. Maar omdat Abby en Mike nu eenmaal verplicht zijn samen te werken, groeit er al snel iets twee tussen de twee. Zij het daarom niet noodzakelijk romantiek of passie, maar tussen de haatuitbarstingen door kan Abby niets anders dan toegeven dat ze best wat voelt voor Mike. En dat terwijl Mike Abby helpt om haar ridder op het witte paard – haar buurmandokter Colin – binnen te draaien…

“The Ugly Truth” is een compleet onrealistische film. Regisseur Robert Luketic (“Legally Blonde”, “21”) doet zijn best om alles zo vlot mogelijk in beeld te brengen, maar de prent komt nooit echt van de grond. De personages zijn totaal onrealistisch en zijn heel breed uitgetekend, waardoor de grappen en de ontknoping al van mijlenver zicht- en voelbaar zijn. Wie in de stemming is voor een verzameling slappe, genante en ongeïnspireerde vulgaire (seks)grappen weet waarheen. Zij het op eigen risico. Doorspoelen die handel, zeggen wij, maar niet zonder Gerard Butler een aai over de bol te geven. Een meer dan billijke blijk van waardering voor een acteur die het voor elkaar krijgt om op een maand tijd (zie ook “Gamer”) met twee schijtfilms op de affiche te staan.