De Vlaamse film die dit jaar het meest over de tongen zal gaan is uiteraard Erik Van Looys boxofficemagneet “Loft”. Je zal ons niet horen zeggen dat het onverdiend is, maar het was niet de enige Vlaamse film die in 2008 het mooie weer maakte. “Aanrijding in Moscou” bijvoorbeeld verzamelde tal van prijzen op internationale festivals, en in het kielzog daarvan liet ook “Linkeroever” zich ook niet onbetuigd. Dit speelfilmdebuut van voormalig kortfilmcineast Pieter Van Hees (van wie in maart volgend jaar “Dirty Mind” met in de hoofdrol Wim Helsen in de zalen komt) grote cinema noemen is teveel van het goede, maar het is wel een opvallende toevoeging aan het Vlaamstalige filmerfgoed. Eentje waar de trouwe vtm-kijker (één van de sponsors van de prent) wel al eens zal durven op afknappen als de film tussen een paar reclameblokken door binnen een paar jaar op het scherm komt. Want ja, beste mensen, “Linkeroever” is wel degelijk een ambitieuze poging om een Vlaamse horrorfilm annex occulte thriller te draaien. En Van Hees slaagt grotendeels in zijn opzet.

De setting: de Antwerpse linkeroever, volgens de Middeleeuwse overlevering de broed- en standplaats van toverkollen, magiërs en ander hocus-pocusgespuis. Naar het schijnt schalt ook Kate Bush er regelmatig uit de luidsprekers, maar dat gerucht is nooit officieel bevestigd. Centraal in de bizarre gebeurtenissen-draaimolen staat de 22-jarige Marie (een voortreffelijk debuterende Eline Kuppens), die het wil maken als succesvol loopster en daar ook in schijnt te slagen, getuige haar selectie voor het EK atletiek.

Totdat het noodlot toeslaat en een mysterieuze bloedziekte haar verplicht tot rust. Rond die tijd stort ze zich in een amour fou met tweedehandsautoverkoper Bobby (een afwisselend amusante en bedreigende Matthias Schoenaerts). Om haar ‘nutteloze’ dagen niet te moeten slijten in de biowinkel van haar bemoeizuchtige moeder (Sien Eggers) trekt ze bij hem in in zijn appartement op Linkeroever. Al snel ontdekt de steeds zieker wordende Marie dat er schijnbaar vreemde dingen gebeuren in het appartement. Ze komt er achter dat de vorige huurster spoorloos verdween, en ze gaat samen met de ex (Tom Dewispelaere uit “De Parelvissers”) van de verdwenen vrouw op zoek naar de ware toedracht…

“Linkeroever” heeft ontegensprekelijk kwaliteiten. Het camerawerk (van ‘small god’ Nicolas Karakatsanis) is sfeervol, de regievoering voor het grootste deel intrigerend, de vertolkingen sterk afgelijnd (de uitschuivers tijdens de climax niet te na gesproken) en het scenario is broeierig genoeg om te intrigeren. Toch is dat scenario (geschreven door Pieter Van Hees en Dimitri Karakatsanis) tegelijkertijd de achillespees van de prent. De boe-momenten nestelen zich te pas en te onpas in de narratie, en waterdicht is het allemaal zeker niet. Marie schijnt zich niet echt zorgen te maken over haar niet zo koosjere vagina, en er is geen haan die kraait naar een bevreemdende babyscène in het bos. Zo heeft het eerste uur vaak meer weg van een ‘meisje ontmoet jongen’-liefdesverhaaltje waarin af en toe een thrillerscène sukkelt. Niets mis met een film die niet alleen hapklare brokken aan het publiek voorschotelt, maar hier werkt die losse structuur vaker niét dan wel. Er ontbreekt een krachtige weerhaak om echt in het raadsel ondergedompeld te worden, zeker omdat de uiteindelijke aanloop naar de vork in de steel-uitleg dan weer heel conventioneel verloopt.

En dan is er de climax. Horrorkitsch in Vlaanderen… we willen het langs de ene kant enkel maar toejuichen, maar de laatste tien minuten ondermijnen alle goede bedoelingen. De inkadering van de uiteindelijke ontknoping is hilarisch genoeg om elke aspirant-Argento terend op een maanddieet van whisky, vodka en absint een dubbele salto te laten uitvoeren. En dat zal wel niet de bedoeling geweest zijn. Gelukkig kunnen we ook nuchter genieten van de sterke centrale vertolking van Eline Kuppens die geloofwaardig acteert, vrijt en kotst en de echte drijvende kracht is van deze prent. Met toch nog een speciale vermelding voor de yuk-knieprothese die meer onder het kippenvel kruipt dan eender welk shot uit de confituurfinale.

Bij de extra’s is trouwens ook iets bizars aan de hand. Op de kartonnen sleeve die rond de dvd zit staat te lezen dat die bestaan uit een making of en deleted scenes, maar dat klopt niet. Op de gewone inlay staan enkel maar de trailer en een korte reportage uit het VTM-nieuws, en helaas is dit inderdaad de karige vlag die de lading dekt. De kartonnen sleeve ziet er trouwens anders uit dan de onderliggende cover: op de cover staan niet eens de speelduur/taal/ondertiteling/beeldformaat/regio-gegevens ingevuld, op de kartonnen sleeve is dat wel het geval. Ook de volledige creditskader en een citaat uit Humo staan enkel maar op de kartonnen hoes. Iemand van de layoutafdeling heeft zich schijnbaar vergist bij de packaging van deze dvd. Of zou er hekserij mee gemoeid zijn ?