Ladyhawke

Middelmatig
Ladyhawke
1985
langspeelfilm
123 minuten
actie
romantiek

verdeler

Warner Bros Warner Bros

acteur/actrice (10)

Matthew Broderick Matthew Broderick → de muis
Rutger Hauer Rutger Hauer → kapitein Etienne Navarre
Michelle Pfeiffer Michelle Pfeiffer → Isabeau Dante
John Wood John Wood → bisschop van 'Big Church'
Alfred Molina Alfred Molina → Cezar
Leo McKern → Imperius de Monnik
Loris Loddi → Jehan
Giancarlo Prete → Fornac
Ken Hutchison → Marquet
Charles Borromel → gekke gevangene

regisseur (1)

producent (2)

Lauren Shuler Donner Lauren Shuler Donner

uitvoerend producent (1)

Harvey Bernhard

director of photography (1)

Vittorio Storaro

scenarist (3)

Edward Khmara
Michael Thomas
Tom Mankiewicz

componist (1)

Andrew Powell

Midden jaren tachtig probeerden de Hollywoodstudio’s een respectabel aantal films in een Middeleeuwse setting kassavalabel te krijgen. Uitlopers van John Boormans Excalibur? Een poging om PG-vriendelijk mee te deinen op de sword and sorcery-epen voor 17 jaar en ouder? Hallo daar, barbaarse Conan. Al waren niet alle middeleeuwse avonturen PG-vriendelijk, getuige Paul Verhoevens bewust bloederig hakkende Flesh + Blood.

Een film uit 1985, en dat werd al dan niet toevallig een sleuteljaar in de minicyclus. Een jaar dat ook Disneys vermaledijde The Black Cauldron, Ridley Scotts Legend en het door Roger Corman geproduceerde Wizards of the Lost Kingdom bracht. En Richard Donners Ladyhawke natuurlijk, dat zich wist te bedienen van een intrigerende sprookjespremisse. Maar geen enkele van die films werd een groot succes tijdens de initiële biosrelease.

Het idee van Ladyhawke bleek naderhand helaas beter dan de eigenlijke uitwerking. Niet dat Ladyhawke een slechte film is, maar gezien het talent voor en achter de camera’s mocht het wel wat meer zijn geweest dan wat het uiteindelijk is geworden. Dat het verhaal niet echt rechtlijnig te noemen is en soms zelfs wat aansleept, komt waarschijnlijk onder andere door de overdaad aan scenaristen op de titelrol. De plot wordt toegekend aan Edward Khmara, Michael Thomas en James Bond-scenarist Tom Mankiewicz, en ook David Peoples deed een onvermelde scenariodokterduit in het zakje.

Centraal staat de verdoemde liefde tussen Rutger Hauer en Michelle Pfeiffer. Verdoemd en godvergeten vervloekt door een jaloerse bisschop (John Wood), gepikeerd omdat Pfeiffer zijn liefde/geilheid niet wou beantwoorden. De uitgesproken vloek maakt dat Hauer overdag mens is, en Pfeiffer een havik. ’s Nachts is zij mens, en hij een wolf. Meer dan zomaar wat diep water dat hen scheidt dus. Samenzijn als menselijke geliefden kan niet meer. Enkel een dag met een zonsverduistering – een nacht zonder dag is dan ook een dag zonder nacht – kan soelaas brengen. Matthew Broderick staat – in het kielzog van zijn succes met WarGames – als eerste op de titelrol als een jonge gauwdief die Hauer en Pfeiffer probeert te helpen om de vloek ongedaan te maken.

Donner produceerde Ladyhawke samen met Harvey Bernhard – met wie hij ook samenwerkte voor The Omen en The Goonies. Hij kreeg het project pas na lang leuren verkocht, en dan nog wel als samenwerkingsproject tussen Warner en Twentieth Century Fox die zo de op twintig miljoen geraamde kosten konden delen. De rol van de wolfmens was oorspronkelijk ingenomen door Kurt Russell, maar die verliet het project een paar dagen voor de eigenlijke opnames van start gingen. Waarop de rol naar Rutger Hauer ging. Die was daarvoor al door Donner gepolst om de rol van de leider van de lijfwacht van de bisschop te vertolken, maar daarin was Hauer niet geïnteresseerd.

Wat Ladyhawke ontbeert aan wat zich gemakkelijk Spielbergiaanse schwung laat noemen, wint hij voor een deel terug door de schone beeldekens. Ladyhawke is integraal in Italië opgenomen – grotendeels met een Italiaanse crew – en toont betoverende vergezichten van Apennijnse berglandschappen en historische burchten, allemaal mooi in beeld gebracht door de schone lenzen van Vittorio Storaro. Drie van de gebruikte kastelen waren trouwens eigendom van de erfgenamen van Luchino Visconti. De ravissante 1985-schoonheid van Michelle Pfeiffer – zie ook Into the Night – is uiteraard ook niet te versmaden of zomaar in een vergeetput te gooien.

Het triumviraat Hauer-Pfeiffer-Broderick bleef achteraf gezien zeker de juiste castingskeuze. Zeker als je weet dat Donner Brodericks rol aanvankelijk zelfs aan Dustin Hoffman wou offreren. Klein leeftijdsverschilletje maar. Ook Sean Penn werd genoemd als potentiële kandidaat, en voordat Russell aan boord was, was Sean Connery even favoriet voor de ridderrol. Nog meer hoerageluiden? Jawel, voor de opzwepende zij het alles behalve Middeleeuws klinkende synthrockscore van de aan Alan Parsons schatplichtige score van Andrew Powell om precies te zijn. Dat die soundtrack meer lijkt te passen als ondersteuning bij een tractorblokkade dan bij een zwoel ridderavontuur is alvast geen reden om er niet van te genieten. Integendeel, Powells muziek zorgt voor een auditieve drive die de film minder tegenvallend laat ogen en oren dan dat hij eigenlijk is. Uitsmijter voor wie zijn fictieve verhalen graag vastkleeft aan echte tijdslijnen: de zonsverduistering die in de plot een cruciale rol speelt vond echt plaats in Noord-Italië in het jaar 1386. Je kan het maar weten.

Alex De Rouck
Weekend Box Office VS
12-04-1985 Plaats 4 $ 3.450.536
19-04-1985 Plaats 3 $ 3.120.903
26-04-1985 Plaats 6 $ 2.077.075
03-05-1985 Plaats 8 $ 1.535.470
10-05-1985 Plaats 9 $ 1.161.909
17-05-1985 Plaats 10 $ 1.023.193