Mijnheer Parrish (Robin Williams) is een begrip in 'SavMart', een grote Amerikaanse supermarkt. Vooral dan voor wie regelmatig filmrolletjes binnenbrengt die moeten ontwikkeld worden. Sy (Sy the foto guy voor sommigen) zorgt er al twintig jaar lang voor dat de momenten van geluk en voorspoed die door zijn klanten door middel van hun fototoestel worden vastgelegd, worden vereeuwigd in glanzende, contrastrijke foto's met perfecte kleuren. Sy is immers niet zo snel tevreden en heeft de best afgestelde foto-ontwikkelingsmachine die er maar te vinden is.

Enkel tevreden klanten dus : de auto-expert die foto's binnenbrengt van beschadigde auto's, de mevrouw die enkel foto's neemt van haar katten, de amateur-fotograaf die zich concentreert op naakt (porno volgens sommigen), de kersverse papa die zijn zoveelste filmrolletje binnenbrengt met kiekjes van zoonlief. En de gelukkige families natuurlijk, met als bewijs hiervan foto's van het uitblazen van de verjaardagskaarsjes, plaatjes van hun huis, hun momenten van geluk samen...

In deze laatste categorie hoort Nina Yorkin thuis, die met haar zoon Jake regelmatig een fotorolletje binnenbrengt. Er is in al die jaren een zekere band gegroeid tussen de Yorkins en 'Sy', door het ontwikkelen van hun foto's kan de foto-man op een dag nauwkeurig zeggen wanneer Jake jarig is, kent hij hun huis, weet hij waar ze wonen, enz... Hij voelt zich hierdoor zelfs een beetje nonkel Sy zegt hij...

Sy heeft zich zo verdiept in het persoonlijke leven van de familie Yorkin dat hij niet kon weerstaan aan de verleiding om elke keer opnieuw een extra printje te voorzien voor zichzelf van de belangrijkste foto's wanneer Nina langskomt met nieuwe negatieven... Tot zijn baas Bill Owens hem op een dag naar zijn bureel uitnodigt en confronteert met het verschil tussen het aantal ontwikkelde foto's en het aantal gefactureerde. Sy wordt ontslagen maar heeft nu de gelegenheid de familie Yorkin beter te leren kennen en graaft nog dieper in hun privé-leven dan tot dan toe mogelijk was. Tot hij ontdekt dat zelfs de Yorkin's niet het perfecte gezin zijn...

One Hour Photo was voor Robin Williams een eerder afwijkende rol, aangezien hij meestal opduikt in komedies à la Mrs. Doubtfire, Jumanji, enz... De acteur wil (gelukkig maar voor ons) nu eens wel wat anders na al die jaren en is bereid ook nu weer de rol van slechterik voor zijn rekening te nemen (hij deed het eerder al in Insomnia met Al Pacino). Het uitgedunde en blond geverfde haar was volgens de filmmakers een ingreep die nodig was om het mannetje in zijn keurig blauw-witte pakje niet te associëren met de hyperactieve komediant die Williams toch eigenlijk is.

Al bij de opnemingsscène van One Hour Photo wordt duidelijk dat het fout gelopen is met met Sy wanneer hij zich in het Politiebureau bevindt en de eerste vragen over het waarom van zijn daden op zich krijgt afgevuurd. Daarna krijg je de voorgeschiedenis voorgeschoteld en stelt Williams als opener in voice-over niet alleen zichzelf maar ook zijn werk aan je voor. Wanneer je als kijker een blik gegund wordt in de woonkamer van de eenzaat, kan je enkel nog vrezen tot wat een onschuldig uitziende man als Sy allemaal in staat zou kunnen zijn... Want dat is het wat regisseur Romanek (tot hiertoe enkel gekend als regisseur van videoclips voor Madonna, R.E.M.,enz..) wil overbrengen. Het feit dat een onschuldig uitziende man door zijn werk zoveel is te weten gekomen van het doorsnee gezin en er ook wel deel van zou willen uitmaken, dat hij er een bedreiging voor gaat vormen. Indien er iets angstaanjagend is aan One Hour Photo, dan is het voor sommigen misschien de idee en het verhaal maar niet bepaalde specifieke scènes omdat echte ril- en huiveringwekkende momenten toch wel ontbreken. De DVD van One Hour Photo bevat een dik uur extra's. De twee featurettes konden er gerust één zijn en laten zowel cast &: crew aan het woord over de film. Een interview tussen Charlie Roze en Romanek en Williams maakt je niet alleen duidelijk hoe regisseur en hoofdrolspeler elkaar vonden en de film vaste vorm kreeg, maar ook wat een lolbroek die Robin Williams eigenlijk wel is. De interviewer in kwestie kan niet weerstaan aan de verleiding om te concurreren met de grappen van Williams en zo rest natuurlijk nog weinig tijd om nog meer zinnige dingen te vertellen over One Hour Photo, iets wat je toch wel zou verwachten van zo'n gesprek.