Op het scherm lijkt Mogambo op het eerste zicht een weinig opzienbarende zij het inhoudelijk recalcitrante avonturenfilm zoals Hollywood die destijds bij bosjes maakte. Zeker omdat dit ‘maar’ een remake was van Victor Flemings Red Dust uit 1932 waarin Clark Gable, Jean Harlow en Mary Astor het mooie weer maakten in een rubberplantagesetting in Indochina. Achter de schermen daarentegen …

Twintig jaar na Red Dust besloot MGM een nieuwe versie van die film te draaien en het toneelstuk van Wilson Collison. John Lee Mahin mocht opnieuw het script schrijven, met als setting ditmaal een safari in Afrika. Centraal staat stoere witte jager Gable die behalve met junglewild ook oog in oog komt te staan met een door een maharadja in de steek gelaten ‘nachtclubzangeres’ (Ava Gardner) en onderwijl ook nog de avances van een frêle blondine (Grace Kelly) genegen is die met haar man op fotosafari komt.

Achter de schermen was er genoeg ruimte voor straffe verhalen die Mogambo op zijn minst het predicaat opzienbarend opleveren. De keuze voor John Ford als regisseur bijvoorbeeld. Niet meteen een voor de hand liggende keuze voor wat op zich een romantische potboiler is, maar Ford was aangetrokken door het idee om een film in het ongerepte Afrika te kunnen draaien. Al moest hij dat wel doen zonder zijn gebruikelijke repertoireacteurs. Gable zag het eerst niet zitten om een rol te herhalen die hij al had gespeeld. Uiteindelijk hapte hij toch toe, naar het schijnt vooral omdat zijn vorige twee films waren geflopt en hij een hit kon gebruiken. Waarop de ook voor de rol in de running zijnde Stewart Granger opzij werd geschoven. Niet naar zijn zin, daar Granger zelf het voorstel voor een jungleremake aan producer Sam Zimbalist had voorgesteld na hun gezamenlijke succes van King Solomon’s Mines.

Ook Maureen O’Hara werd door MGM aan de kant gezet. De studio polste een paar andere actrices vooraleer de keuze op Ava Gardner viel. Tot onvrede van de meer O’Hara-genegen zijnde Ford, die zich nogal tiranniek gedroeg op de set en daarbij veelvuldig clashte met zowat iedereen. Ook met Gable, al was die zelf niet van sterallures gespeend: zo mocht er niemand van de cast en crew met een ontbloot behaard bovenlijf rondlopen omdat Gable zelf ook geen borsthaar had. Meteen de reden waarom Donald Sinden – die de echtgenoot van Kelly vertolkt – zich verplicht zag om zijn borsthaar af te scheren.

Kelly kwam pas aan boord nadat eerste keus Gene Tierney forfait gaf. MGM gaf de voorkeur aan Deborah Kerr, maar Ford had zijn zinnen gezet op Kelly en haalde ditmaal wel zijn slag thuis. Naar goede gewoonte begon Kelly een relatie met haar mannelijke tegenspeler: Clark Gable dus. In een biografie liet Gable optekenen dat het meer een soort vader-dochterrelatie was, maar er bleken genoeg getuigen aanwezig om te bevestigen dat Gable en Kelly tijdens de opnames ook off-screen amoureus aan de slag waren. Ook de met weinig schroom op de set rondhuppelende Gardner zorgde voor animo: haar huwelijk met een veelvuldig de Afrikaanse set bezoekende Frank Sinatra lag op apegapen, zozeer zelfs dat ze tijdens de opnames een abortus liet plegen uit onvrede met haar liefdeloze relatie met Sinatra.

Het gros van de binnenopnames werd gedraaid in de Britse studio’s van MGM, de buitenopnamen vonden plaats op locaties in onder meer Kenia, Tanzania, Oeganda en het toenmalig Belgisch Kongo. De productie engageerde heel wat lokale stamleden om als figurant/adviseur te dienen, en soms stonden zelfs leden van rivaliserende stammen gelijktijdig op de set. MGM keek sowieso niet op een dollar meer of minder: om de opnames logistiek zo gemakkelijk mogelijk te maken werden in de buurt van de Kagerarivier een privélandingsbaan en safarikamp gebouwd, en om de safariscènes te filmen stonden achter de schermen meer dan vijfhonderd stoere mannen paraat, waaronder acht zelfverklaarde white hunters. Bovendien liep de crew constant gewapend rond, omdat het in de regio destijds onrustig was door rebellen die in opstand kwamen tegen het Britse koloniale bewind. Ongevallenvrij bleken de opnames uiteindelijk niet, en een assistent-regisseur kwam samen met twee lokale crewleden om het leven tijdens een crash met een jeep.

Of hoe liefhebbers van Hollywoodfolklore wel degelijk op hun wenken worden bediend bij Mogambo. En er is zelfs niet veel verbeelding voor nodig om die excessen ook op het scherm op te merken, wat van Mogambo in de eerste plaats een A-list guilty pleasure maakt. Voor de Spaanse kijker waren de excessen minder benadrukt: overspel was destijds een absolute ay ay caramba in Spanje, waarop de dubbing werd aangepast en de relatie tussen Kelly en Sinden werd omgezet naar die van zus en broer in plaats van echtgenote en echtgenoot.