Wat al een tijd duidelijk was werd in 2021 nog maar een bewaarheid: dat Joachim Trier een betrouwbare stem is binnen de Scandinavische cinema. Geboren in Denemarken maar de Noorse nationaliteit hebbend, en met The Worst Person In The World - originele titel: Verdens Verste Menneske - zijn vijfde interessante film afleverend. Eigenlijk moest hier staan vijfde mooie film, maar zijn uit 2017 stammende naar Carrie hengelende Thelma is toch een beetje het zwakke zusje in de bijt.

Naast interessant en mooi zijn de films van Trier ook meestal ambitieus. Soms net die ene dramatische kronkel teveel als duw in de rug om alle puzzelstukken mooi op de plaats te laten vallen, al staan die narratieve kunstgrepen zelden de inhoudelijke en visuele prikkels waar Trier mee jongleert in de weg. En hiermee is meteen ook The Worst Person In The World netjes gekaderd en ingelijst. Officieel is dit het afsluitend deel van een Oslo-trilogie waar ook Reprise en Oslo, 31 August deel van uitmaken.

Op het voorplan in dit drieluik: hoofdpersonages die zoeken naar antwoorden op existentiële vragen en daarbij melancholie aan eigen ambities en/of waarheden verbinden. Klinkt zwaar allemaal, maar Triers films zijn luchtig en bovenal eigentijds genoeg om zowel de jonge jongeren als oude jongeren te prikkelen en te verrassen. Samen met vaste scenarist Eskil Vogt - die zelf in 2021 de niet zo overtuigende kinderthriller The Innocents afleverde - pakt Trier in The Worst Person In The World uit met een ferme hap uit het leven van de heel impulsieve Julie - vertolkt door Dakota Johnson lookalike Renate Reinsve, die in Cannes de prijs won voor beste actrice. Na haar middelbareschoolstudies is Julie vast van plan om een medische carrière uit te bouwen, maar haar impulsief karakter en weinig standvastig beslissingspatroon zorgen ervoor dat ze als verkoopster in een boekenwinkel terechtkomt. Verliefd worden doet ze ook: op de vijftien jaar oudere striptekenaar Aksel - vertolkt door Trier-habitué Anders Danielsen Lie. En uit die verliefdheid spruit een vaste relatie voort. Een onverwachte ontmoeting met een jongere (pseudo)soulmate op een door Julie gecrasht huwelijksfeest doet haar relatie met Aksel echter wankelen.

Trier en Vogt delen The Worst Person In The World op in een proloog, twaalf hoofdstukken en een epiloog. Het resultaat is tegelijk speels en diepzinnig: de alomtegenwoordigheid van sociale media en digitale verlengstukken maakt er een film van en voor deze tijd van, de levenscrisisvragen zijn dan weer van en voor alle tijden. Reinsve heeft haar acteerprijs in Cannes trouwens niet gestolen: ze dartelt als een onstuimig veulen door de film en is in laatste akte niet vrij te pluiten van zonde, egocentrisme en impulsieve idioterieën daarbij overvloedig bewijzend dat het leven wis en waarachtig een doos met pralines is.

The Worst Person In The World is een zowel als dramedy en als romcom scorende levensschijf met een regisseur op de top van zijn kunnen. Visuele verrassingen zoals een freezeframesequentie - net zoals Sean Ellis er eentje had in zijn uit 2006 stammende ook al fijne Cashback - houden er dan weer de visuele schwung in. Een film met een lach, een traan en een open uitnodiging om de contemplatieve spiegelreflecties van je eigen doos pralines tegen het licht te houden … meer dan genoeg redenen om The Worst Person In The World aan de borst te drukken dus.

Gezien op Film Fest Gent.