Pedro Almodovar is een regisseur van uitersten als je naar de kwaliteit van zijn films kjikt. Hij maakt prachtfilms, maar ook wegwerpfilms. Talk to Her (Hable con Ella) bijvoorbeeld is één van de betere, zoniet de beste Almodovar film tot nu toe. Een klassefilm die het verdient om herbekeken te worden, kwestie van zoveel kwaliteit en stijl nog eens met volle filmteugen te kunnen inademen. La Mala Educacion daarentegen is de ideale DVD om mee te geven als je kinderen een werkje maken in de kleuterklas waarbij een blinkend schijfje van doen is, of wanneer ze even wat plezier willen beleven met een cd'tje of dvd'tje op welke manier dan ook. Of als glinsterende, spiegelende versiering aan de kerstboom. La Mauvaise Education is een aftelfilm waarbij je enkel maar kan hopen dat je voor de eerste keer ooit bij een film indommelt zodat de pijnlijke ervaring er wat korter op wordt. En Volver, die zit zo'n beetje tussen de twee uitersten waardoor Almodovar niet langer een filmmaker is die of schitterende of barslechte producten aflevert in Cannes maar ook een film kan maken die vooral in de middenmoot thuishoort. Want een Almodovar prent oogt altijd mooi 'binnen competitie' op het Filmfestival aan de Zuidfranse badstad. Almodovar-films kregen ook alles bij elkaar al veel prijzen in het verleden, terecht.

Volver speelt zich af in Madrid. Daar woont Raimunda (Penélope Cruz ziet er vijf jaar jonger uit in vergelijking met een film van vijf jaar geleden) met haar tienerdochter (Yohana Cobo). Haar zus Sole die werkt als kapster woont ook al in de buurt. De moeder van de twee (Carmen Maura) stierf jaren geleden in een brand alhoewel Raimunda's tante beweert dat haar zus nog regelmatig op bezoek komt voor een en ander. Elk bezoekje aan hun tante opnieuw weer raken Raimunda en Sole er meer en meer van overtuigd dat tante Paula thuishoort in een bejaardenthuis omdat ze geestelijk elke week weer wat slechter lijkt te zijn geworden. Maar dan sterft tante Paula, geheel onverwacht. Maar dat is niet het enige drama voor Raimunda en haar dochter...

Volver is een bijzonder menselijke film geworden. Het lijkt er even op dat Almodovar enkel maar een gewoon, ordinair verhaal zal brengen zonder enig bochtenwerk in het scenario. Maar daar komt verandering in wanneer een specifieke gebeurtenis ervoor zorgt dat iets in de diepvriezer belandt wat er eigenlijk niet in thuishoort. Niet alleen een onverwachte maar ook een vreemde wending want het is iets waar niet het vervolg op komt dat je verwacht. Almodovar zet het in de laatste lijntjes van het script gewoon opzij. Niet als springplank naar een sequel maar gewoon omdat je dit als filmmaker kunt, als het maar op een goede manier wordt gedaan. En Almodovar kan het, en hij doet het goed.

In Volver vraag je je enkel maar af na de film of alles wat zich in de film heeft afgespeeld ook als realiteit bedoeld was. Sommige gebeurtenissen kunnen zich enkel in de gedachten van de personages hebben afgespeeld, een soort van gewenste droom zijn, misschien het herbeleven ook van bepaalde traumatische ervaringen uit het verleden (Cruz). Maar enige overgang naar een 'droom'-sequentie voor zover daarvan sprake kan zijn, ontbreekt. Penélope Cruz runt het restaurant van haar buurman echt wel voor een weekje (maar dat is ook altijd haar onbereikbare droom geweest), ze neemt wraak (net zoals ze dat destijds in haar eigen leven had willen doen), aan de kijker om uit te maken of het zich écht afspeelt of niet. Niet dat het voor het beleven van de film enig verschil maakt.

'De doden sterven nooit' volgens Almodovar, het ligt perfect in de lijn van Volver (wat 'terugkomen' betekent) en wat je ervan kan denken.