Chalie Brown, Snoopy, Lucy, Linus en de rest van de Peanuts-bende zijn terug en deze keer zelfs in een langspeelfilm in de bioscoop. Voor die van start gaat op het grote scherm kan je genieten van een nog niet uitgebrachte kortfilm uit de ‘Ice Age’ franchise. Niet verrassend als je weet dat regisseur Steve Martino, aangesloten bij de Blue Sky Studios sinds 2002, vroeger ook al in stond voor de regie van “Ice Age : Continental Drift”. Scrat en de eikel dus, maar deze keer in een intergalactische, sterrenrijke omgeving. Leuke opener en een slimme zet om de liefhebbers van de Ice Age films warm te houden/maken, zeker met de release van de nieuwste Ice Age film deze zomer in het achterhoofd.

En daarna is het dus de beurt aan Snoopy en Co. In België met uitzondering van zijn eerste week release eigenlijk voornamelijk uitgebracht in de Nederlands gesproken versie. Aan het ondeugende, speelse, schalkse karakter van Snoopy en de ingetogen, bedeesde en bescheiden persoonlijkheid van Charlie Brown werd vanzelfsprekend niets gewijzigd. Charlie Brown wordt deze keer verliefd op een roodharig meisje uit de buurt maar het ligt niet binnen zijn mogelijkheden om zijn liefde op een goeie manier kenbaar te maken, laat staan zijn gevoelens ervoor van de daken te schreeuwen. Veel meer dan wat blozende wangen en verlegen blikken zitten er niet in. En zelfs met de hulp van Snoopy slaagt hij er niet in om een stap richting liefdesverklaring of iets in die aard te realiseren. En toch bieden zich kansen aan : zo is er bv. een danswedstrijd waarbij Charlie met heel wat oefening misschien op het voorplan zal kunnen treden. Of kan hij misschien in de schijnwerpers komen te staan door het schrijven van een boekbespreking ?  En misschien komt hij nog wel het dichtst bij zijn doel wanneer blijkt dat hij als enige en zelfs als eerste ooit maar liefst 100 op 100 scoort in een welbepaalde proef op school !
Of toch weer niet ?  Je ziet het allemaal in “Snoopy and the Peanuts – The Movie”.

2 oktober 1950. Dat was de historische dag waarop de personages van Charlie Brown, Shermy en Patty door Charles M. Schulz voor het eerst op de wereld losgelaten werden door middel van een publicatie in welgeteld zeven kranten. Charlie Brown stond meteen al centraal en is overigens het enige personage dat tot en met de laatste strip, uitgebracht op 13 februari 2000, er in te zien/getekend was. Voor de kenners/geïnteresseerden : Snoopy kwam er voor het eerst bij op 4 oktober 1950. De Peanuts succes-story werd zo’n beetje overgeleverd van vader op zoon want Craig Schulz (zoon van) stond in voor het schrijven van het scenario van deze film alsook voor de productie. Eigenlijk was de bezetting van de aanvankelijke strip heel ver voor op zijn tijd want halfweg de jaren ’60 werd bijvoorbeeld Peppermint Patty geïntroduceerd, een getalenteerde sportster die zelfs in hetzelfde team aantrad als haar mannelijke teamgenoten ! In 1968 volgde dan het eerste zwarte personage : Franklin, klasgenoot van Peppermint Patty en Marcie.
Het succes van de strip wordt ondersteund door duizelingwekkende cijfers : omstreeks 2000 kon men rekenen op 350.000.000 lezers, publicaties in 2600 kranten, verdeeld over maar liefst 21 landen over de hele wereld. In totaal tekende Schulz maar liefst 17.897 strips…
De familie Schulz heeft de spreekwoordelijke boot wel bijzonder lang afgehouden. De afgelopen jaren kwamen immers verschillende grote studio’s aankloppen met de vraag om een langspeelfilm te gaan maken van de gekende mannetjes, meisjes en hond. Het was uiteindelijk regisseur Steve Martino die hen van gedacht deed veranderen, iets wat ondermeer te maken had met de manier waarop Martino “Dr. Seuss’ Horton Hears a Who !” had gemaakt, een film die volgens Craig Schulz bijzonder goed aansloot bij de gekende en bestaande stijl van Dr. Seuss. Schulz belde in 2012 de Fox Animation Studio’s met de melding dat hij een scenario had geschreven samen met zijn zoon Bryan Schulz en de nog jongere scenarist Cornelius Uliano, waarna alles in een stroomversnelling kwam.

“Snoopy and de Peanuts – De Film” is een film voor kinderen. Sterker nog, voor kleine kinderen. De verhaallijn is van die aard dat het evengoed een compilatie kon geweest zijn van korte(re) Snoopy-afleveringen. 'Charlie Brown wordt verliefd', 'Charlie Brown is de slimste van de klas', 'Charlie Brown doet mee aan een danswedstrijd', enz… Mits een kleine aanpassing in de titel konden het evengoed titels geweest zijn van Tiny-kinderboeken.

Het is heel fraai allemaal, bijzonder knap getekend maar qua verhaal enkel op het niveau van de heel jonge kijkers die dank zij deze film misschien wel voor het eerst de binnenkant van een bioscoop zullen zien. Enthousiaste kids dus. Dat een deel van de scènes zich afspeelt in de verbeelding van Snoopy en een ander in de (zogezegd) échte wereld zullen zij niet door hebben en dat hoeft ook niet. Verder geen spitsvondigheden hier, ook al geen woordspelingen (op zich al moeilijk of zelfs onmogelijk in een Nederlands gesproken versie), enkel een verhaal zo kinderlijk eenvoudig, zo strak als een zopas onderhouden biljartlaken. Op die manier wordt het doelpubliek natuurlijk flink vernauwd maar staat tegelijk ook vast dat de ‘klein mannen’ wel smullen van deze animatiefilm. En ook een beetje van de popcorn en de gigantische zakken snoep die ze even daarvoor nog de zaal binnendroegen.
Niet alleen tevreden kids maar ook de onvoorwaardelijke Snoopy-fans zullen deze langspeelfilm van hun favoriete personages wel zien als een leuk pleziertje. De meeste volwassenen zullen dan weer eerder teleurgesteld zijn want de makers hebben zich te veel geconcentreerd op de eerstvermelde groepen…