In 2014 had Filmfreak niets dan lof voor Paddington, Paul Kings geïnspireerde adaptatie van de sinds 1958 door Michael Bond bedachte verhalen rond een Peruviaanse beer die door een Londens gezin werd geadopteerd. Deze volbloed Britse komedie ging Here Gods Zij Dank volledig voorbij aan de Amerikaanse tendens om familiefilms met een moraal uit het zadel te lichten. Wat we kregen was een grappige, mooi vertolkte, sterk geregisseerde en hoogst aimabele film voor alle tijden die – als de wereld een rechtvaardige koers blijft draaien – binnen honderd jaar nog steeds meer dan terecht een onvervalste maretakklassieker zal zijn.

Eind vorig jaar mocht het tromgeroffel opnieuw weerklinken voor het eveneens door King geregisseerde Paddington 2, met vlag en wimpel de meest familievriendelijke eindejaarsfilms van 2017. Nu de film ook voor de thuismarkt beschikbaar is, vertellen we je graag nog eens waarom deze film een absolute must is voor jong en oud. Bovenaan de lijst: een geïnspireerde cast, een geestig script en een feilloos ogende CGI-creatie. Een bewijs dat CGI echt wel filmmagie kan opwaarderen, mits goed gebruikt. En goed is dusver een understatement in de Paddington-reeks.

Niet alleen regisseur King en scenarist Simon Farnaby zijn opnieuw van de partij, ook de cast die de eerste Paddington fluorescerend inkleurde tekent opnieuw present. Marmeladeduimen omhoog dus voor Hugh Bonneville, Sally Hawkins, Julie Walters, Jim Broadbent en Peter Capaldi. En voor Paddington-stem Ben Whishaw natuurlijk. Grote afwezige: Nicole Kidman. Zij mocht de ‘schurk van het verhaal’-estafettestok doorgeven aan een geinig schmierende Hugh Grant die als acteur op zijn retour Phoenix Buchanan onze naïef-ontwapenende berenvriend het vuur aan de schenenvacht legt.

Grant weet immers dat er in een antiek uitklapboek van Londen aanwijzingen staan die naar een verborgen schat leiden. Paddington wil dat boek ook, om als verjaardagscadeau op te sturen naar zijn jarige tante in Peru. Om Paddington buiten spel te zetten en de schat te kunnen zoeken, zorgt Grant ervoor dat Paddington in de gevangenis belandt. Ook nieuw in de mix: Brendan Gleeson als gevangeniskok met een ruwe bolster en een zachte ziel, die Paddington uiteindelijk zal helpen bij zijn ‘great escape’.

Van alle mooie dingen in Paddington 2 is de manier waarop de liefde voor het bronmateriaal die voor het publiek omvlecht misschien wel het mooist. De titelbeer heeft nog steeds alle charmes die de vorig jaar op 91-jarige leeftijd overleden Bond hem van meet af aan meegaf. Charmes die King en co op de welwillende kijker(tje)s loslaten zonder enige vorm van cynisme, sarcasme, postmodernisme of negativiteit. Paddington 2 is een warm filmbad waarin het heerlijk ongegeneerd bubbelen, plonsen en spatten is.

De extra’s hebben minder substantie. Enkel de commentaartrack van de regisseur legt boeiende ‘geheimen achter de schermen’ bloot. En wie filmmakers op hun promobest wil zien kan zich een halfuurtje verkneukelen aan een Q&:A op de uitreiking van de BAFTA’s. Krijgen vragen en geven antwoorden: Hugh Grant, animatiemedewerker Pablo Grillo, co-scenarist Simon Farnby, regisseur Paul King en producent David Heyman. De rest van de extra’s is zo kort dat zelfs Paddington zelf er zijn snuivende snuit zou voor ophalen.