Cliffhangers, ze komen vandaag de dag steeds vaker voor in succesvolle filmfranchises. Wat vroeger een uitzondering was (zie het lot van Han Solo in “The Empire Strikes Back”) is tegenwoordig meer de regel. Dat komt in de eerste plaats omdat Hollywood nogal wat geld zet op vervolgreeksen die gebaseerd zijn op succesvolle boekenreeksen waarbij al vooraf bekend is dat de verhaallijn in verschillende delen wordt gehakt. Zo ook bij “The Hobbit”-trilogie, waarvan het tweede (“The Desolation Of Smaug”) en het derde deel (“There And Back Again”) respectievelijk in december 2013 en 2014 worden uitgebracht. Wie zolang niet kan wachten zal dit toch moeten doen, maar kan intussen het gat opvullen met een (re)visie van de eerste prent op dvd.

Dat na het fenomenale succes van de drie “Lord Of The Rings”-films ook “The Hobbit”, Tolkiens prequelboek uit 1937, op het witte doek zou belanden hoeft niet te verwonderen. Dat het zo lang heeft geduurd komt door geblokkeerde rechten, overvolle agenda’s en een slopende preproductie waarin originele regisseur Guillermo Del Toro het project de rug toekeerde daar hij geen zin had om ettelijke jaren met hetzelfde verhaal in de weer te zijn. Uiteindelijk opteerde Jackson ervoor om zelf de regie te voeren en het vrij dunne boek (zo’n 300 pagina’s) over drie films te spreiden. Dat lijkt veel (en dat is het ook), zeker omdat de totale speelduur daarmee die van de eerste trilogie (toen het om de verfilming van een boek van ettelijke duizend pagina’s ging) zal evenaren. Tenzij Jackson delen twee en drie alsnog zou laten afklokken op twee uur, zal hij in totaal ruim achttien uur Tolkien-materiaal bij elkaar hebben gefilmd.

De drie delen van ‘The Hobbit’ samen zouden er kunnen voor zorgen dat Tolkiens boek misschien wel het meest waarheidsgetrouw verfilmde boek uit de geschiedenis kan worden, waarin elk personage en elke gebeurtenis de sprong van de pagina naar het scherm maakt. Al komt Jackson evenzeer met scènes op de proppen die niet in het boek staan (zoals de raamvertelling waar de prent mee opent): kwestie van de cirkel met de vorige trilogie te benadrukken en te verfijnen.

Het eerste “The Hobbit”-luik kreeg als bijtitel “An Unexpected Journey” en omvat de eerste zes hoofstukken van het boek. De jonge Bilbo (Martin Freeman) krijgt bezoek van Gandalf (IanMcKellen herneemt zijn rol uit de vorige trilogie) die hem vraagt of hij zin heeft in een avontuur. Dat heeft Bilbo niet, maar toch betrekt de grijze tovenaar hem op een onverwachte reis wanneer Bilbo die avond nog het bezoek krijgt van dertien dwergen. Die dwergen willen samen met hun leider Thorin (Richard Armitage) hun koninkrijk Erebor opnieuw inpalmen. Dat werd hen ontstolen door de draak Smaug, die gelokt door het vele goud dat de dwergen hadden verzameld, het koninkrijk ei zo na met de grond gelijk maakte. De dwergen geloven dat de tijd is aangebroken om Smaug te verjagen, en rekenen daarvoor op de hulp van Bilbo die met zijn zachte voeten een geschikte inbreker is om geruisloos voorbij de draak te passeren. De reis naar Smaug en Erebor telt nogal wat gevaren, en het gezelschap ziet zich belaagd en achtervolgd door onder andere trollen en orks. Ook de oude vete tussen de dwergen en de elfen komt terug aan de oppervlakte. En Bilbo heeft tijdens zijn tocht een akelige ontmoeting met ene Gollum die hem uitdaagt voor een raadselspel met een heel bijzondere ring als inzet.

Je kan je de vraag stellen of Jackson echt twee uur en drie kwartier (of twee uur en een half, als je de omvangrijke eindgeneriek niet meetelt) nodig had om dit verhaal te vertellen. In vroegere tijden (toen in stukken gehakte verfilmingen van boeken nog niet aan hun opmars waren begonnen) zou het ganse boek waarschijnlijk op twee uur zijn verteld. De intro met cameo’s van Ian Holm en Elijah Wood is op zich overbodig, net zoals de koekoek-verschijningen van Cate Blanchett en Christopher Lee halverwege, daar die enkel dienen om een niet echt nodige link te leggen met de vorige trilogie. Gollum (Andy Serkis) is eveneens terug van de partij, en het ventje blijkt in zijn jonge jaren zowaar op zijn meest vilein te zijn. Zijn terugkeer is trouwens gerechtvaardigd, daar hij in het boek eveneens zijn opwachting maakt. Dus ja, het kon allemaal gerust een half uur korter, maar Jackson ziet alles nu eenmaal groots en episch, en vanuit die optiek is de 'extreme' lengte best te pruimen. De actiesegmenten zijn op zich inwisselbaar met wat Jackson vroeger al liet zien, al is het ditmaal precies allemaal nog een tikkel kindvriendelijker. Déjà-vu of niet, de queeste werkt. Jackson laat zien dat hij in de eerste plaats een begenadigd verhalenverteller is. Om de grote massa te lokken, gebruikt hij uiteraard het beste wat er momenteel te koop is op het gebied van effecten, maar tussen de technologische overkill door heeft hij oog voor het verhaal als aandrijfriem, en dat blijkt uitermate geschikt om zowel vaders en zonen als moeders en dochters drie uur te entertainen. En dat is – in een tijdperk dat (te) veel tijd en ruimte schenkt aan de leeghoofdige strapatsen van Michael Bay en co – sowieso op zijn minst drie sterren waard. Uitstekend familievertier met andere woorden.

Wie kiest voor de dvd-uitgave voor de thuisbioscoop moet het alvast zonder extra’s doen. Waarschijnlijk zijn die blijven steken onder de poten van Smaug. Of is Golum er mee aan de haal.