Er zijn de laatste tijd nogal wat 'ecologische' films uitgebracht. “An Inconvenient Truth” is ongetwijfeld de gekendste van allemaal, ondertussen ligt “The 11th Hour” op onze redactie ook te wachten om bekeken en besproken te worden en er is natuurlijk ook nog “Earth” van Alistair Fothergill en Mark Linfield.

Voor alle duidelijkheid : “Earth” is eerder een natuurdocumentaire dan een docu met enkel ecologische bedoelingen. Het is de makers duidelijk te doen om de schoonheid van moeder natuur, daar waar het in “An Inconvenient Truth” puur ging om het sensibiliseren van de ganse wereldbevolking als het even kon voor de opwarming van de Aarde die als een zwaard van Damocles boven het hoofd van ieder van ons hangt.
Hier gaat men de Aarde als het ware scannen met beelden van de Noord- naar de Zuidpool. Na een korte situering hoe en wanneer moeder Aarde nu ongeveer is ontstaan gaat de aandacht naar de ijsbeer, 1.100 kilometer van de Noordpool verwijderd. Die komt samen met zijn twee jongen aan de oppervlakte en heeft behoefte aan eten. En men maakt duidelijk dat precies daar het schoentje wringt. De opwarming van de aarde, stelt men, zorgt ervoor dat het ijs sneller smelt en deze prachtige dieren niet dezelfde mogelijkheden hebben als vroeger om aan eten te geraken. Het ijs wordt dunner en verdwijnt zelfs na verloop van tijd…

Men zet de wonderbaarlijke reis hierna verder en men toont ons de toendra. Daar waar 3.000.000 (3 miljoen, je leest het goed) kariboes beginnen aan een lange tocht. Na de toendra komt ook de taïga aan de beurt, elke keer wordt het nieuwe deeltje van onze planeet toegelicht door Patrick Stewart, telkens met een opvallend rustige stem.
“Earth” is een film die veel meer toont dan informeert. Bij het zien van zoveel natuurschoon komen er spontaan vragen in je op maar reken er niet op dat die in deze natuurfilm zullen beantwoord worden. Men heeft veeleer aandacht voor wat zich in de natuur zelf afspeelt en brengt alles op een schitterende manier in beeld. De manier waarop eendenjongen voor het eerst uit het nest komen en vooral de schitterende duik(vlucht) die ze hierna maken is heel bijzonder. Het naderen van de evenaar op onze visuele ontdekkingstocht door moeder natuur brengt tal van dieren in beeld, de amoerpanter bijvoorbeeld, schitterend…

De makers zijn er zelfs in geslaagd om (in slow motion) in beeld te brengen hoe dit dier jacht maakt en uit de kudden één specifiek slachtoffer aanvalt. Nochtans blijft men weg van enige dramatiek op dit vlak. Zo zie je na een flinke achtervolging hoe een wolf contact maakt met zijn prooi maar niet hoe hij die te pakken krijgt, idem voor de amoerpanter en ook de aanval van enkele tientallen leeuwen op een olifant (dit houdt je echt niet voor mogelijk !) wordt afgesloten met de vluchtende kolos die omringd is door zijn belagers…

“Earth” is een film die duidelijk maakt hoe mooi, hoe divers, hoe kostbaar onze planeet eigenlijk wel is. Sommige scènes zijn best wel grappig en de makers moeten engelengeduld gehad hebben om bepaalde dingen op zo’n manier te gaan filmen zoals in “Earth” te zien is. Men heeft er maar liefst vijf jaar aan gewerkt, 40 filmploegen bezochten meer dan 200 locaties wereldwijd.

Heel verrassend is dat de extra’s tegenvallen. Het feit dat men melding maakt van ‘Deleted Scenes’ was hoopgevend maar ze bekijken was een teleurstelling. Beelden van een helikopter met draaiende motor en een op een statief filmende camera met geluiden van mensen die klaarblijkelijk niet echt doorhebben dat de camera loopt is niet echt wat wij hier hadden van verwacht.
Het interview met Alistair Fothergill tenslotte geeft minder info dan verwacht. Fothergill heeft het ondermeer over de gebruike Cineflex-techniek (zonder technisch te worden) en zegt dat een aantal elementen voor deze film van heel groot belang waren : de bevolking bv., de wetenschappers, enz…
Fothergill heeft heel weinig ervaring wat het maken van langspeelfilms betreft en dat merk je dus aan de extra’s. Het is dus een goed idee als iemand hem voor een volgende keer vertelt wat extra’s zijn en wat de doorsnee kijker daarvan verwacht.