Striking Distance opent met een spectaculaire auto-achtervolging die de vakbonden van garagisten en stuntmannen broederlijk moet verenigd hebben.  Dat wil niet zeggen dat Bruce Willis' recentste uitstapjes in actieland een nieuwe Die Hard gebaard heeft, want Striking Distance is eerder een moordmysterie dan een volbloed actieprent.

Willis is Tom Hardy, een Pittsburgh-agent die uit een politierijke familie komt : vaders, neven & ooms hebben allemaal wel ergens een badge op het aanrecht liggen.  Na de openingsuren zijn de Hardy's wat verminderd in aantal, en kan het eigenlijk thrillerverhaal beginnen. 

Iemand heeft het immers gemunt op Tom, en moordt daarbij systematisch zijn vrouwelijk adressenbestand uit. Tom, die nu deel uitmaakt van de rivierpolitie, stoot op een muur van onbegrip en gaat zelf op zoek naar de dader, gesteund door zijn nieuwe partner Jo (Sarah Jessica Parker)...

Een veel voorkomend probleem met dergelijke moordraadsels is dat heel wat filmmakers zich bezondigen aan het ledigen van een overvolle trukendoos om zoveel mogelijk valse informatie in het rond te slingeren om de kijker op een dwaalspoor te houden.

Regisseur Rowdy Herrington (Road House) gaat zelfs nog een stapje verder en verbrandt ook de doos om ze op het 'en we zijn er nog niet helemaal'-vuur te werpen.  Willis is cool zoals altijd (zij het een tikkeltje serieuzer dan verwacht) en lijkt nog steeds in grote doen wanneer de eigenlijke finale (met een slechterik die verdraaid moeilijk naar pierenland te helpen is) boven water komt.