“This Is The End, Beautiful Friend. This Is The End. My Only Friend, The End” zong Jim Morrison op de in januari 1967 verschenen vinylplaat 'The Doors'. En ook tijdens de generiek van Francis Ford Coppola’s onsterfelijke klassieker “Apocalypse Now” uit 1979 natuurlijk. Hier bij Filmfreak zijn we alvast niet geneigd om deze “This Is The End” – ons geschonken door Seth Rogen en Evan Goldberg – als een enige of mooie vriend te beschouwen. Daarvoor zweefde onze cinemaduim toch iets te vaak boven de fastforward- en zelfs ejectknop van ons thuisbioscoopje. En dat proberen we zo vaak mogelijk te vermijden. Af en toe glipt er toch zo eentje door de mazen: eentje waarvan je denkt dat het allemaal best ok is, tot het tegendeel zich aanbiedt. Zoals in “This Is The End”.

Aan de originele invalshoek ligt het niet. Seth Rogen en zijn productie- en schrijfpartner Evan Goldberg (samen maakten ze onder meer “Superbad”, “Pineapple Express”, “The Green Hornet” en “50/50”) kiezen hier immers voor een opvallende postmoderne aanpak waarin er vooral met zichzelf en hun gelijkgestemde vrienden mag worden gelachen. Zo vertolkt iedereen die in deze film opdraaft zichzelf. Of liever, een versie van hun Eigen Zelve. De meeste trekken immers ongegeneerd hun eigen imago door het slijk. Jay Baruchel profileert zichzelf als warhoofd die niets moet weten van de Hollywoodlevensstijl. James Franco komt over als eigenwijze etter. En heilig boontje Michael Cera (“Juno”, “Scott Pilgrim Vs. The World”) gaat hier aan een overdaad aan seks en cocaïne ten onder. Dat “This Is The End” grotendeels geïmproviseerd tot stand kwam, is er vaak aan te merken.

“This Is The End” is trouwens niet zomaar een puberale metakomedie. Aanvankelijk heb je misschien die indruk, maar na een kwartier leggen Rogen en Goldberg de echte kaarten op tafel en openbaart de prent zich als een apocalyptische komedie. Met gore (zij het lachwekkende) effecten, CGI-wezens en op het eind zelfs een tripje richting hemelpoort. Kan leuk worden, denk je dan – helaas schurkt “This Is The End” wat ons betreft toch iets te dicht aan bij de “Haunted House”- en “Scary Movie”-gedrochten van deze wereld. Gezien het talent dat aan “This Is The End” meewerkte, zou dat eigenlijk niet mogen.

Het eind van de wereld openbaart zich trouwens in Hollywood. Meer bepaald in de buurt van het huis van James Franco. Die organiseert een feest voor zijn vrienden en feestende beroemdheden, wanneer de aarde er plots letterlijk openscheurt. Het gros van de genodigden (Rihanna inclusief) wordt opgeslokt, enkel Franco kan zich samen met Rogen, Baruchel, Jonah Hill, Danny McBride en Craig Robinson verschansen in zijn villa. Echt veilig blijken ze daar niet te zijn – zeker niet als Hill door de beet van een demonische hond – zelf in een duivel verandert.

“This Is The End” was een verrassend succes in Amerika toen de prent er vorige zomer te zien was. Met een opbrengst van meer dan honderd miljoen en een productiebudget van zo’n dertig miljoen hebben de betrokkenen en investeerders weinig reden tot klagen. De critici waren over het algemeen trouwens zeer enthousiast over deze film. Dus ofwel is dit een typisch Amerikaanse affaire, ofwel hebben wij er hier bij Filmfreak niets van begrepen. Feit is dat “This Is The End” ons niet wist te entertainen en ons slechts heel sporadisch aan het lachen kon brengen. Niets houdt jullie tegen om zelf de proef op de som te nemen en ons ongelijk te bewijzen natuurlijk. Als je dat toch wil doen, zit je in elk geval goed met deze blu-rayuitgave. Die is immers (net als “Elysium” en andere Sony-titels) gemasterd in 4K en dat zorgt voor een haarscherpe beeld- en geluidskwaliteit. Wie het beste van het beste wil op het vlak van beeld en geluid, doet er goed aan zich een blu-rayspeler van de nieuwe 4K Ultra HD-generatie aan te schaffen.

De extra’s zijn trouwens niet mis: wie meer wil weten over de totstandkoming van “This Is The End” – los van of je de film nu goed of slecht vindt – zit hier alvast goed. Verschillende featurettes zoomen in op aspecten als de speciale effecten, de feestscène in Franco’s huis, het casten van vrienden, het meta-aspect van de onderneming enz. Dat er tussen de interessante info ook heel wat opzettelijk dik in de verf gezette nonsens zitten, laat zich raden. Zo zijn er drie scènes die volledig met alternatieve dialogen te kijken zijn, is de onvermijdelijke gag reel present, en is er zelfs vijftien minuten uitgetrokken voor echte en valse marketingprobeersels. Interessant is de kortfilm “Jay &: Seth Versus The Apocalypse” uit 2007. Dit is immers de genesis van dit project en laat zien hoe Seth Rogen en Jay Baruchel zich in hun appartement opsluiten wanneer het eind van de wereld zich plots aandient. Heel veel extra’s dus, maar toch vooral te pruimen voor wie de hoofdfilm genegen is.