De commerciële verwachtingen rond Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves werden niet volledig ingelost. Het productiebudget (zonder marketing) lag op 150 miljoen, en in Amerika kwam de film opbrengstgewijs niet boven de 100 miljoen uit. Een dure sequel zal er dus niet komen, al lieten ze bij Paramount en Hasbro wel al horen dat een goedkoper vervolg misschien wel tot de mogelijkheden behoort. Afwachten dan maar, al rijst tegelijkertijd de vraag of het wel nodig is of alles een vervolg krijgt. Al is het wel duidelijk dat deze film is geconcipieerd met potentiële vervolgen in het achterhoofd. Al krijg je gelukkig wel een afgerond verhaal.

Net als de vorige Dungeons & Dragons-films – waar deze niets mee te maken heeft – is Honor Among Thieves gebaseerd op de rollenwereldspelen die al sinds 1974 woonkamers, garages en kinderkamers veranderen in spinnenwebspelonken, bacchanaalkanalen en maliënkoldervestibules De D&D-ingewijde kan zich verblijden op een heleboel paaseieren en verwijzingen naar het rollenspel. Wie nog nooit een D&D-kaart of -pion van dichtbij heeft gezien of geproefd, kan zoethoudend schransen en schrokken zonder weet te hebben van de knipogerij.

En neen, je hebt die voorkennis niet nodig om te merken dat je vertrokken bent voor een middeleeuwsogend avontuur waarin voormalig minstreel Edgin (Chris Pine) met een stel acolieten op pad trekt om er de vuige oplichter Forge Fitzwilliam (Hugh Grant begot) een peer te stoven en een hak te zetten. En tegelijkertijd zijn dochter terug te halen die door Forge onder valse voorwendsels min of meer werd geadopteerd schuine streep ontvoerd. Kruisen hun pad: orken, trollen, dwergen, enten … excuseer, druïdes, levende doden, rode tovenaars, paladijnen en toch ook een paar dwergen, ja. Waarvan er een uitziet als Bradley Cooper.

De plannen voor een reboot van Dungeons & Dragons werden voor de eerste keer het wijde zwerk ingestuurd in 2013. Maar het duurde dus tien jaar vooraleer de film een feit was: het gevolg van ettelijke studioverschuivingen, copyrightgeschillen en personeelswissels. De film lag nog op de tekentafel van regisseur Chris McKay toen Paramount uiteindelijk de voorkeur gaf aan Jonathan Goldstein en John Francis Daley, die in al hun overige projecten – gaande van de regie van Game Night en het script van Horrible Bosses tot plotbijdragen aan Spider-Man: Homecoming en DC’s The Flash – steeds de goede luim vooropzetten. Precies waar ze naar op zoek waren bij Paramount en Hasbro blijkbaar, daar deze Honor Among Thieves naast een spervuur aan CGI-wezens ook een lawine aan oneliners en sitcomachtige personages en situaties in de ronde gooit.

Sperren en vuren niet: diepgang, spanning of verwondering. Alles ziet er onberispelijk uit en gaat vlotter dan vlot vooruit, maar weinig tot niets resoneert of blijft hangen. De personages zijn met veel te veel en lopen elkaar voor te voeten, en de CGI-creaturen zijn ook met teveel en vliegen elkaar in de weg. En het duurt allemaal minstens een halfuur te lang, zelfs al is het af en toe grappig, breekt het een mooie lans voor fantasie en zullen twaalfjarigen zich ongetwijfeld afvragen waar dat warm gevoel tussen hun benen vandaan komt.

Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves zal bereiken wie het wil bereiken. Al neemt dat niet weg dat je rond pakweg de zeventigste minuut al zal vergeten zijn wat er in de drieënzestigste te zien was. Luchtig, kluchtig en uiteindelijk dus ook te vluchtig, dit schouwspel.

De extra’s graven niet erg diep. Een audiocommentaar zou hier zeker een meerwaarde zijn geweest. Het drietal EPK-featurettes voegt maar weinig toe en omlijst een handvol verwijderde/verlengde scènes en een obligate gag reel. Maar toch, wie (wat) meer wil weten over de totstandkoming van de film kan zich zo’n drie kwartier langer in de sofa nestelen.