The Driver

Bijna zeer goed
The Driver
1978
langspeelfilm
90 minuten
drama
thriller

acteur/actrice (13)

Ryan O'Neal Ryan O'Neal → de bestuurder
Bruce Dern Bruce Dern → de rechercheur
Isabelle Adjani Isabelle Adjani → de speelster
Ronee Blakley → de connectie
Matt Clark → 'Red Plainclothesman'
Felice Orlandi → 'Gold Plainclothesman'
Joseph Walsh → 'Glasses'
Rudy Ramos → 'Teeth'
Denny Macko → ruilman
Frank Bruno → de kid
Will Walker → 'Fingers'
Sandy Brown Wyeth → Split
Tara King → Frizzy

regisseur (1)

producent (1)

Lawrence Gordon

director of photography (1)

scenarist (1)

beeldmonteur (2)

Tina Hirsch
Robert K. Lambert

productieontwerper (1)

componist (1)

Michael Small

Walter Hills neonoir The Driver brak weinig potten bij zijn release, maar groeide gaandeweg uit tot een true American classic die een hele lichting nieuwe filmmakers zou beïnvloeden. Onterecht is die roem en faam niet: de plot is weliswaar tot op het bot uitgebeend, de visuele referenties – inclusief een paar van de meest opwindende autoachtervolgingen uit de Hollywoodgeschiedenis – maken er met recht en reden een klassieker van. Zij het een die het beleg overduidelijk bij een true French classic ging halen: bij Jean-Pierre Melvilles Le samurai om precies te zijn, nog zo’n polar waarin een stilte of ijskoude blik meer zegt dan eender welke dialoog of scheldtirade.

Hill gaf zijn personages niet eens een naam: Ryan O’Neal is the driver, een stilzwijgende eenzaat die houdt van snelle wagens en aan de kost komt als vluchtautochauffeur bij bank- en andere overvallen. Bruce Dern is the detective, een heetbloedige agent die er een erezaak heeft van gemaakt om O’Neal te klissen. Isabelle Adjani is the player, een femme fatale die in een casino getuige is van een overval waar O’Neal bij betrokken is en zo meegezogen wordt in het spel tussen O’Neal en Dern – voor zover zij de bakens op het speelbord niet zelf uitzet.

Hill begon aan het script van The Driver nadat hij samen met Lawrence Gordon Hard Times had gemaakt. Het was Gordon die suggereerde om een scenario te schrijven over een chauffeur van vluchtauto’s, en Hill zag zijn kans om een plot te bedenken voor een film die niet slaafs de geijkte Hollywoodvereisten moest volgen met een duidelijke held en slechterik en een verhaal waarin alle verwikkelingen helder zijn uitgetekend. Hill moest The Driver weliswaar zien te verkopen als (eigenzinnige) actiefilm, in de eerste plaats zag hij het vooral als karakterthriller.

Het project trok de aandacht van de Britse productiestudio EMI-Films die wou meefinancieren met een A-ster in de hoofdrol. Logisch dat Hill ging aankloppen bij Steve McQueen, die hij nog kende van op de set van Sam Peckinpahs The Getaway, waarvoor hij het scenario had geschreven. McQueen weigerde de rol, hoofdzakelijk omdat hij geen zin had in nog maar eens een autofilm. EMI probeerde daarop Charles Bronson te overtuigen, maar die wou niet opnieuw met Hill samenwerken omdat hij misnoegd was dat zijn vrouw Jill Ireland bijna volledig langs de zijkant was geschoven in de finale versie van Hard Times. Waarop de rol uiteindelijk naar O’Neal ging, ook al was die vooral bekend als komisch en romantisch acteur en niet zozeer als actieboegbeeld. Voor Adjani was The Driver haar eerste rol in een Amerikaanse film, en zij modelleerde haar vertolking naar eigen zeggen naar die van de mysterieuze Lauren Bacall in The Big Sleep en To Have and Have Not. Voor de rol van de detective dachten Hill en de geldschieters in de eerste plaats aan Robert Mitchum, maar net als McQueen sloeg hij het aanbod af. Waarop Dern aan boord kwam.

Pers en publiek waren The Driver niet goedgezind. Volgens Hill omdat de averechtse aanpak van atypische actiefilm geen volgers had in een door duidelijke macho’s gedomineerd genre. Door uiteindelijk te kiezen voor een niet voor de hand liggende cast, haalde Hill wel zijn kunstzinnige slag thuis, maar het publiek en de pers gaven niet thuis. Zelfs Adjani liet achteraf optekenen dat het floppen van The Driver een negatieve invloed had op haar Amerikaanse carrière.

Naderhand keerde het tij, en vond de prent een publiek via video en culthuisscreenings en werd hij ook door de pers naar waarde geschat. Quentin Tarantino toonde zich eveneens een ardente fan, al kwam het mooiste eerbetoon misschien wel van Edgar Wright die in 2017 met de vluchtautothriller Baby Driver op de proppen kwam en Hill daarin zelfs een stemcameo schonk.

Alex De Rouck


Synopsis

Een chauffeur die op de vlucht is krijgt het aan de stok met een gluiperige politieman.