In 1975 produceerde Roger Corman, de paus van de tussendoortjes, het niet onaardige Z-vehikel “Death Race 2000”, een intussen ernstig verouderde satire over een autorace dwars door Amerika, waarbij de kandidaten extra punten konden sprokkelen door voetgangers van de weg te maaien. Wat heerlijk foute scènes opleverde zoals die waarin verpleegsters bejaarde patiënten naar buiten rolden in de hoop dat de oude besjes en knarren op spectaculaire wijze euthanasie kregen. Regisseur Paul Bartel stopte de film boordevol futuristisch ogende wagens (al dagen we je uit om nu niet over de grond te rollen als je het design daarvan ziet), snuifjes gore en wat goedgeplaatst en niet-functioneel naakt. Bij de cast twee opvallende namen: David Carradine als Frankenstein, de gedoodverfde favoriet van de race. Tijdens de race en in het openbaar draagt hij steeds een masker zodat niemand zijn ware identiteit kent. Zijn belangrijkste opponent: Machine Gun Joe, vertolkt door Sylvester Stallone. Wie toen al kon voorspellen dat de 'Italian Stallion' een jaar later een Oscar zou winnen voor “Rocky” mag zich met recht en reden een nazaat van Nostradamus noemen.

In een tijd waarin Hollywood zowat alle B-films en horror-, sf- en actieklassiekers uit de jaren zeventig en tachtig aan het herwerken is, is het niet echt verrassend dat “Death Race 2000” een update krijgt. Eentje die er trouwens niet zonder slag of stoot kwam. De Britse regisseur Paul W.S. Anderson (“Mortal Kombat”, “Event Horizon”, “Alien Vs. Predator”) kauwt er immers al zo’n zes jaar op. Initieel wilde hij het origineel zo getrouw mogelijk volgen, zij het duizend jaar verder in de toekomst gesitueerd. “Death Race 3000” dus. Dat project reed zich uiteindelijk vast, hoofdzakelijk omdat Tom Cruise (toen aan boord als producent en als mogelijke hoofdrolspeler) zich niet kon vinden in het script.

Uiteindelijk liet ook geldschieter Paramount Pictures weten niet langer geïnteresseerd te zijn in het project. Maar Anderson bleef in de remake geloven, en hij hapte gretig toe toen hij bij Universal de kans kreeg om een (weliswaar flink afgeslankte) remake te draaien. Weg zijn de onschuldige burgerslachtoffers (net het meest rebelse element uit het origineel) en het idee van de intercontinentale race: de ‘death race’ speelt zich ditmaal integraal af op een parcours dat een gevangeniseiland omsluit. Wat wel nog een veeg uit de pan krijgt zijn de kijkcijfers en reality-tv, maar dat is bezwaarlijk aan de ribben klevende satire te noemen. En futuristisch is het ditmaal niet echt: het verhaal speelt zich af in 2012, maar er is geen enkele omkadering die deze situering in de toekomst rechtvaardigt.

Jensen Ames (Jason Statham, die dreigend uit de hoek wil komen door een schuurpapieren intonatie in zijn stem te leggen) ziet zijn leven nog geen klein beetje kelderen als hij achtereenvolgens zijn werk verliest in een staalfabriek (economische crisis) en vervolgens verdacht wordt van de moord op zijn vrouw. Niemand gelooft hem als hij beweert dat zijn echtgenote werd omgebracht door een gemaskerde overvaller, niet in het minst omdat Jensen werd aangetroffen met een bebloed mes in zijn handen. Jensen wordt naar Terminal Island gestuurd, een gevangeniseiland waar enkel maar zware jongens zitten. De directrice Hennessey (Joan Allen, heel gemakkelijk haar loonzakje vullend) runt Terminal Island met ijzeren hand. Zij is eveneens de organisatrice van de jaarlijkse Death Race, waarin door haar uitgekozen gedetineerden het tegen elkaar en tegen de dood opnemen in een spectaculaire autorace, en dat alles voor het heil van de miljoenen kijkers die elk jaar afstemmen op de televisie-uitzending. De deelnemers krijgen ook steevast een rondborstige copiloot toegewezen, kwestie van de kijkcijfers nog wat puntiger te maken. Gedoodverfde favoriet is Frankenstein, net zoals de prent uit 1975 schuilgaand achter een masker. Wanneer Frankenstein dit jaar wint, kan hij trouwens zijn vrijheid herwinnen. Probleem is dat de vorige Frankenstein omkwam tijdens de laatste Death Race. Hennessy dwingt Jensen om het pak van Frankenstein aan te trekken, daar Jensen in een vorig leven een gevierd rallypiloot was. Jensen stemt toe, maar vindt het uiteraard te ‘toevallig’ dat hij valselijk beschuldigd in Terminal Island is terechtgekomen. Wanneer hij ontdekt dat Hennessy de opdracht gaf om zijn vrouw te vermoorden, rijdt Jensen alias Frankenstein mee met een dubbel doel: enerzijds zijn vrijheid herwinnen, anderzijds de race saboteren en een eind maken aan de heerschappij van Hennessy…

“Death Race” is geen echte remake, maar eerder een losjes op het origineel geïnspireerde actieprent. Eentje met heel wat authentiek stuntwerk en genoeg testosteronexplosies om de scheepsladingen getatoeëerd gevangenisgeweld te rechtvaardigen. In totaal werden er 35 wagens gebruikt om de deelnemende bolides van de “Death Race” gestalte te geven. De wagens werden voortdurend gerepareerd en bijgespijkerd door een team van 85 mecaniciens. Het resultaat laat zich vlot bekijken, al is het allemaal net iets te voorspelbaar om er een echte adrenalinekick van te krijgen. Wat niet wegneemt dat dit een filmpje is dat op zijn beste momenten in de juiste versnelling over het witte doek raast.