Voor wie het nog niet in het snotje heeft: “The Avengers” is de te kloppen blockbuster deze zomer. Zowel in Amerika als in zowat elk ander land waarin de Marvelhelden de bioscopen enteren. Ook bij ons: tijdens de eerste (woens)dag trokken er al 19.500 nieuwsgierigen naar de zaal, goed voor een opbrengst van 153.000 euro. Geëxtrapoleerd naar het eerste weekend (5 dagen) komt dit neer op 113.000 toeschouwers en een recette van 950.000 euro. In Amerika verpulverde “The Avengers” alle records: de teller klokte na een weekend af op 207 miljoen dollar, en dat is zo’n 38 miljoen dollar meer dan de vorige recordhouder “Harry Potter And The Deathly Hallows Part 2” die tijdens het premièreweekend 169 miljoen dollar verzamelde. Waarmee “The Avengers” dus het hoogste openingsweekend aller tijden op zijn naam mag schrijven. Hallucinante cijfers, maar wij zijn alvast blij dat “The Avengers” een geslaagde publieksfilm is, en die aandacht eigenlijk best verdient, al is het maar om te bewijzen dat de cinemabeleving alles behalve op sterven na dood is. De kans dat “The Avengers” gestuwd door een positieve mond-tot-mondreclame nog meer records breekt, is zowaar reëel.

Feit is dat je waar krijgt voor je geld. In “The Avengers” krijg je immers zes superhelden voor de prijs van één. In deze megasequel, die verder breit op het Marveluniversum uit “Iron Man”, “Iron Man 2”, “The Incredible Hulk”, “Thor” en “Captain America: The First Avenger” engageren Iron Man (Robert Downey Jr.), Captain America (Chris Evans), de Hulk (Mark Ruffalo), Thor (Chris Hemsworth), Black Widow (Scarlett Johansson) en Hawkeye (Jeremy Renner) zich op vraag van S.H.I.E.L.D.-opperhoofd (Samuel L. Jackson) om de aarde te redden uit de klauwen van Thors wraakzuchtige halfbroer Loki (Tom Hiddleston) die via de gammastralen verspreidende Tesseract onze blauwe planeet wil aanbieden als smorgasbord voor buitenaardse oorlogszuchtige lelijkerds.

Meer plot is er eigenlijk niet (en we gaan uiteraard niet alle plotverrassingen uit de doeken doen), maar dat is ook niet nodig. Joss Whedon (van de in sf-middens erg geliefde serie “Firefly” en de eenmalige spin-off “Serenity”) vindt immers een mooi evenwicht tussen zelfrelativerende stripkitsch en waarachtige opwinding. En hij slaagt erin om alle helden evenveel in beeld te laten komen zonder dat er iemand in een hoekje wordt gedrumd of de structuur van het scenario daar onder leidt. Met andere woorden: wat “X-Men: First Class” was voor 2011, is “The Avengers” voor 2012. Leuk is ook dat de helden aanvankelijk niet allemaal op dezelfde lijn zitten, en dat ze onderling heel wat robbertjes uitvechten vooraleer de neuzen in dezelfde richting staan.

Bij Paramount speelden ze al in 2005 met het idee om een film te maken rond “The Avengers”, Marvels verzameling van superhelden die voor de eerste keer in de comics verscheen in 1963. Over de jaren heen maakten verschillende helden deel uit van de groep. De eerste samenstelling bevatte Iron Man, Ant-Man, Wasp, Thor en de Hulk, vrij snel aangevuld met Captain America. Het echte startschot kwam er na het succes van “Iron Man” in 2008. Paramount schoof een releasedatum van juli 2011 naar voor, maar toen Scarlett Johansson in 2009 tekende voor de rol van Black Widow (en daarmee Emily Blunt verving), verschoof de releasedatum met zes maand, zodat de film in haar opnameschema paste. Begin 2010 kwam Joss Whedon aan boord, en hij herschreef het originele scenario van Zak Penn (“Last Action Hero”, “X-Men: The Last Stand”). Whedon is ontegensprekelijk dé man van de film: zowel zijn scenario als zijn regie zijn uiterst geïnspireerd. Kijk maar naar de lange finale waarin hij alle elementen netjes in het gareel houdt of naar de fijne manier waarop hij de verschillende superhelden met elkaar laat interageren.

“The Avengers” heeft ook veel te danken aan de fijne cast die zich zichtbaar amuseert in de reprise van hun heldenrollen. Alsof iedereen tevreden is dat de draagkracht van de film niet enkel op de eigen schouders rust, en daardoor een tandje bijsteekt tijdens hun gloriemoment(en). De grootste verrassing is (al dan niet toevallig) de vertolking van de enige nieuwkomer. Mark Ruffalo kruipt hier op een waarlijk (opgepast: tienerpraatmodus aan) bangelijke manier in de huid van Bruce Banner/de Hulk en laat Eric Bana en Edward Norton een groen poepje ruiken. Voorts is het ook uitkijken naar fijne cameo’s van andere personages uit de voorbij Marvelverfilmingen, wat bewijst dat Whedon de fans van Marvel en de vorige films een warm hart toedraagt en hen alles behalve met een kluitje in het riet stuurt. Kortom, applaus op alle banken voor deze fijn gekruide zomerblockbustersoep. Benieuwd of “The Dark Knight Rises” en “The Amazing Spider-Man” een even positief onthaal gaan krijgen.