Als we de geruchtenmolen uit Hollywood mogen geloven, zou Tony Scott zich hebben geëngageerd voor een sequel op zijn jarentachtighit “Top Gun” (dat filmpje met straaljagers en een jonge Tom Cruise. Niet echt een goed idee Tony, al was het maar 'because we’ve lost that lovin’ feeling'. Of is een sequel toch te prefereren boven een remake ?

Voorlopig blijft Ridleys broer nog even hangen bij het openbaar vervoer: na de al bij al geslaagde update van “The Taking Of Pelham 1 2 3” richt hij in deze “Unstoppable” de camera op een op hol geslagen trein. En het is allemaal geïnspireerd op ware feiten. Tenminste, in 2001 reed er inderdaad een onbemande goederentrein met aan boord het licht ontvlambare fenol in Ohio over een parcours van 106 km. Dit omdat de machinist even de trein had verlaten om een wissel om te zetten, maar vergeten was om te checken of de remmen wel goed stonden ingesteld. Dit gegeven wordt (zij het uiteraard zwaar gedramatiseerd en 'pimped up') omgekneed naar het kloppend hart van deze actieprent waarin alle personages uiteraard puur fictief zijn.

In “Unstoppable” is de actie verkast naar Pennsylvania, en mist de trein op een haartje na een trein met 150 joelende schoolkinderen aan boord. Kwestie van het allemaal spannend te houden natuurlijk. Protagonisten van dienst zijn machinist en 'working class hero' Frank Barnes Denzel Washington, in zijn vijfde samenwerking met Scott) en conducteur Will Colson (Chris 'Kirk' Pine). Die ontmoeten elkaar voor de eerste keer op de dag van de ramp als ze een goederentrein moeten besturen. Het feit dat Colson nog maar een maand geleden zijn opleiding heeft beëindigd zorgt aanvankelijk voor een spanning tussen de twee. Maar die spanning verdwijnt als sneeuw voor de zon als hun trein de 'runaway train' kruist en ze vervolgens besluiten om de achtervolging op de trein in te zetten om de mastodont met gevaar voor eigen leven te stoppen…

“Unstoppable” is een film die er niet zonder slag of stoot is gekomen. In 2007 zag het er naar uit dat Martin Campbell (“Goldeneye”, “Casino Royale”, de “Zorro”-films met Banderas, “Vertical Limit”) de film zou regisseren, maar dat ging uiteindelijk niet door. Om de kosten te drukken in volle crisis wou Twentieth Century Fox de film enkel maar filmen met een lager budget (toch nog steeds een omvangrijke hap van 90 miljoen dollar). Scott ging akkoord om de film te regisseren voor 6 miljoen dollar in plaats van 9 miljoen, maar Washington weigerde om 4 miljoen in te leveren en de film te draaien voor 16 in plaats van 20 miljoen dollar. Washington verliet zelfs het project, maar kwam later (na een nieuw bod van Fox) toch terug aan boord. Ja, het leven van een filmster gaat niet altijd over rozen.

Als volbloed rampenfilm is “Unstoppable” een verrassend sober spektakel. Scott regisseert gematigder dan normaal (een paar staccatoshots van de trein niet te na gesproken), vertrouwt op de cool van Washington om de meubels te redden en verbindt voor de rest slaafs de clichés: van zwetende supervisors achter computerschermen tot de onvermijdelijke “love you daddy”-momenten waarbij Washington vlak voor een potentiële crash nog even snel naar zijn dochters belt. Het resultaat is een vrij vlakke en klassiek opgebouwde tijdvuller waar op zich niet echt iets aan te merken valt (degelijk vakwerk heet zoiets), maar dat ook niet echt iets uit de mouwen schudt dat langer blijft hangen dan de gemiddelde treinvertraging.

Kortom, een onschadelijk tussendoortje. Ook voor enthousiaste filmrecensenten die hun (ahem) intelligente en diep onderbouwde analyses graag met anderen delen.