Tijdreizen: het blijft een vak apart. Zeker in het echte leven, maar ook in de (filmische) fictie loopt niet alles van een leien dakje. Professor Barabas drukt al eens op het verkeerde knopje van de teletijdmachine, de DeLorean rijdt al eens te snel (of te traag) en ook de missie van Jake Epping die in Stephen Kings nieuwste magnum opus “11/22/1963” (een aanrader, trouwens) terugkeert in de tijd om de aanslag op Kennedy te verijdelen kent nogal wat hobbelige problemen. In “Source Code”, dat zich laat omschrijven als een mengeling van “Groundhog Day” en “Deja-Vu” (je weet wel, die hightech thriller van Tony Scott met Denzel Washington), loopt ook niet alles van een leien dakje. Gelukkig maar natuurlijk, want een thriller zonder spannende wendingen is als een zwembad zonder water.

De man die in “Source Code” in een vicieuze tijdreiscirkel verzeilt is militair Colter Stevens (Jake Gyllenhaal) die net een missie als piloot in het Midden-Oosten heeft beëindigd. Bij het begin van de film wordt hij wakker in een trein, en wordt hij door de vrouw die voor hem zit (Michelle Monaghan) aangesproken als Sean Fentress. Colter heeft geen flauw idee hoe hij op de trein is verzeild geraakt of wie de vrouw is die hem aanspreekt, en voor hij het weet ontploft de trein. Colter komt bij bewustzijn in een donkere kelder, en heeft radioverbinding met kapitein Goodwin (Vera Farmiga) die hem een paar geheugenvragen stelt en meldt dat Colter opnieuw naar de trein zal worden gestuurd. Colter blijkt gekoppeld te zijn aan een “source code”-programma waarmee hij kan terugkeren naar de laatste acht minuten van het leven van een dode man. Blijkt dat de trein waar die man (Sean Fentress dus) op zat, het doelwit was van een terroristische aanslag. Colter moet tijdens die korte tijdsspanne zien te achterhalen wie de bom op de trein heeft geplaatst, zodat de autoriteiten kunnen vermijden dat de dader opnieuw toeslaat. Zolang Colter zijn missie niet tot een goed einde heeft gebracht, wordt hij steeds opnieuw naar zijn ersatzlichaam op de trein gestuurd.

Waarmee meteen al veel plot is vrijgegeven, maar we hebben nog genoeg 'hoe en waarom'-vragen niet beantwoord. Hoe het 'source code'-programma werkt bijvoorbeeld. Wie wil weten hoe de vork echt in de steel zit houdt trouwens best een exemplaar van 'Parabolische Wiskunde Voor Dummies' binnen handbereik (of maakt wat tijd vrij voor de extra’s op deze dvd-uitgave). De uitleg over de broncode en waarom het mogelijk is om binnen te dringen in het brein van een dode man en daaruit zijn laatste acht minuten te reconstrueren wordt wel degelijk uitgelegd, maar echt tot in de puntjes snappen is er niet bij. Op zich niet erg, daar vragen rond tijdreizen en alternatieve tijdstroken nooit helemaal volledig worden verklaard. En dat is nu eenmaal de charme van het genre.

Duncan Jones (zoon van David Bowie en regisseur van het ook al sterke “Moon”) slaagt er in elk geval in om het intrigerend scenario van Ben Ripley (die een quantumsprong vooruit maakt – zijn vorige scenario’s waren die van “Species III” en “Species: The Awakening”) te kneden tot een intelligente hybride tussen sf-thriller en actieprent. Met een goede balans tussen de nagelbijtende actie-elementen en het kloppen van het menselijk hart. Want “Source Code” mag dan wel de motor hebben van pakweg “Speed”, het heeft ook heel wat te zeggen over zelfopoffering, leven en dood. Zonder dat die zijde van het verhaal drammerig of oeverloos sentimenteel wordt uitgesponnen. Het resultaat is een goed geoliede B-film die overbodige bla bla inruilt voor een fors tempo en als klap op de vuurpijl uitpakt met een climax die zowel alles netjes verbindt als terug op zijn kop zet. Zelfs als je de hinkstapsprong tijdens de climax niet weet te appreciëren heb je sowieso een intelligente actiethriller achter de kiezen. Ook lof voor de uitstekende vertolkingen trouwens. Gyllenhaal bewijst dat zijn spierbundelrol in “Prince Of Persia” een (hopelijk voor hem vet betaalde) uitschuiver was, en zowel Michelle Monaghan als Vera Farmiga zijn sterk als de vrouwen die zijn pad kruisen tijdens zijn missie.

E-One Entertainment brengt de film uit in een tweeschijfjeseditie. Het tweede schijfje bevat de extra’s, en die zijn in twee delen gesplitst. In de “cast insights” zien we vooral interviews met de cast en de makers die vertellen over de film, hun rol en de plot. De filmstructuur wordt geanalyseerd en er zijn aardige setopnames ('green screen' inclusief) waarbij we zien hoe heel wat opnames in ruimtes met weinig bewegingsvrijheid werden gemaakt.

Het pakket is onderverdeeld in 11 featurettes, zodat je niet alles na elkaar hoeft te kijken. Bij sommige featurettes ligt de nadruk iets teveel op onderlinge schouderklopjes en lofbetuigingen, andere brengen dan weer wél relevante informatie. De tweede set extra’s is gebundeld als 'focal points': korte animatiefilmpjes waarin wetenswaardigheden over kortetermijngeheugen, quantumfysica, alternatieve universums en andere hersenkrakers uit de doeken worden gedaan. Aardig gedaan zowaar.