“School Ties” wordt op heel wat plaatsen te pas en te onpas vergeleken met het baanbrekende “Dead Poets Society” van een paar jaar geleden. Deze vergelijking is niet helemaal terecht, maar wel gedeeltelijk, vooral in het eerste halfuur van de prent, wanneer één van de personages een zelfmoordpoging onderneemt na het niet voldoen aan de hooggespannen verwachtingen.

“School Ties” speelt zich trouwens ook af in een kostschool, ergens in de jaren vijftig. Naam van het instituut is Sint Matthews, waar eer, traditie en aanverwanten hoog in het vaandel staan geschreven. Te hoog zelfs zoals blijkt wanneer egocentrisme en opportunisme onvermijdelijk komen bovendrijven.

David Green Brendan Fraser, de holbewoner uit “California Man”) komt als nieuwkomer het laatstejaars van Sint Matthews vervoegen. Reden van zijn komst is het footballteam van Sint Matthews dat dringend aan versterking toe is, en David kent precies de juiste trucjes om de bal op de juiste plaats te doen belanden.
David kan het direct goed vinden met zijn leeftijds- en klasgenoten, al heeft hij het wel moeilijk met de harde en hypocriete houding van een paar van de leraars. Een niet onbelangrijkevoetnoot is dat David van Joodse afkomst is, iets dat hij wijselijk voor zich houdt in het anti-Joodse milieu van Sint Matthews.

Wanneer één van zijn medestudenten op een cruciaal moment toch de afkomst van David te weten komt, is het uit met de vriendschap. David wordt buitenspel gezet, genegeerd en gepest door zijn vroegere makkers. De ware aard van de eens zo hechte groep komt boven doch de uiteindelijke afloop van het onvermijdelijke drama is zowel verrassend als schokkend...

“School Ties” is een dringend jongerenportret dat op twee vlakken scoort : het heeft allemaal een diepere inhoud zonder prekerig te worden, en de ontspanningsfactor is ruimschoots aangewend zonder in een déjà vu patroon te vervallen. Extra pluspunt zijn de uitstekende vertolkingen van de jonge cast die leven blazen in het geïnspireerd scenario. Een klein bewaarpunt is het nadrukkelijk “Dead Poets Society” gevingerwijs uit het eerste dat - hoe dramatisch intens bedoel ook - er nogal met de haren bijgesleurd is en een halfslachtige indruk nalaat. Dit mankement is echter geen reden om de veel uitgebreidere, geslaagde zijde van “School Ties” ongezien en onbemind af te wimpelen.