Twee jaar geleden waren we als horrorfilmfreak in onze nopjes met Alexandre Aja’s bloederige en grotendeels geïnspireerde “Piranha”, een meer dan geslaagde knipoog naar Joe Dantes origineel uit 1978. Gezien het succes van Aja’s film (de meeste recensies waren positief en wereldwijd bracht de prent meer dan 83 miljoen op) kon een sequel niet uitblijven. Alles wat goed zat in het origineel is helaas afwezig in ‘Piranha 3DD’ (die op dvd trouwens netjes in platte versie wordt uitgebracht). Hadden we toen geweten wat we nu weten, dan hadden we destijds alvast geen kritiek gehad op een paar stupide personages die de weinig originele plotlijn bevolkten. Vergeleken met de nonsens die ‘Piranha 3DD’ ons voorschotelt lijkt de prent van twee jaar geleden immers onvervalste Shakespeare.

Waarmee meteen na een paragraaf al duidelijk is dat ‘Piranha 3DD’ nergens het niveau van het origineel evenaart. Dat heeft velerlei redenen. Regisseur John Gulager (in horrormiddens bekend van de “Feast”-franchise) heeft niet de finesse van Aja, het budget lag aanzienlijk lager (Aja mocht met vierentwintig miljoen spelen, Gulager maar met vijf) en het op de valreep nog herschreven scenario (de basis is van Patrick Melton en Marcus Dunstan die naast de “Feast”-films heel wat scenario’s voor de “Saw”-franchise schreven) kan je bijna een blauwdruk voor een horrorspoof à la “Scary Fish Movie” noemen. En als er een genre is waar ze ons met geen stokken (meer) naar toe krijgen, dan is het dat wel.

Hoofdpersonage in “Piranha 3DD” is de marinebiologe Maddy (Danielle Panabaker, eerder al op de loop in de “Friday The 13th”-reboot, “The Crazies” en John Carpenters “The Ward”). Die komt na haar studies terug naar het waterpretpark “The Big Wet” dat voor de helft in haar handen is, en voor de helft eigendom is van haar stupide stiefvader Chet (David Koechner). Het waterpark ligt niet zo ver van Lake Victoria (waar de piranha’s huis hielden in Aja’s film) en is verbonden met Cross Lake waar – jawel hoor – de roofvissen een nieuw onderkomen hebben gevonden. En daar Chet om de kosten te drukken illegaal water pompt uit Cross Lake is het niet verwonderlijk dat de openingsdag van het nieuwe seizoen een feestdis voor de hongerige school piranha’s blijkt te zijn.

Als synopsis heeft dit zeker mogelijkheden: piranha’s in bubbelbaden en wildwaterbanen … er moet iets mee aan te vangen zijn. Helaas doen Gulager en de scenaristen dat nauwelijks: de scènes in het wildwaterpark dragen banaliteit in het vaandel en halen het niet bij de geïnspireerde horror van Aja: naar een equivalent van de motorbootscène bijvoorbeeld (of het naakte onderwaterballet) is het hier vruchteloos zoeken. En telkens als we dachten dat de film echt vertrokken was, ontkrachtten de makers het hele project door resoluut een verkeerde weg in te slaan. Zo bevat “Piranha 3DD” een lange cameo van David Hasselhoff, die gewoon zichzelf mag spelen. Als strandwacht uit “Baywatch” wordt hij uitgenodigd op de openingsdag van het nieuwe “Big Wet”-seizoen en mag in die hoedanigheid zijn eigen imago te kakken zetten. Alleen vraag je je af welk imago natuurlijk. Bovendien hebben de makers niet eens het lef om hun 'superster' door de vissen te laten opvreten. Een gemiste kans.

“Piranha 3DD” mag hier en daar dan wel eens een geslaagd moment hebben en het water geïnspireerd rood kleuren, het blijft een mislukte sequel. En vooral een infantiele bedoening: alsof Gulager niet wil dat iedereen boven de puberleeftijd zich vermaakt. Waardoor we opgescheept zitten met een scène waarin een piranha vastzit in de aars van een corpulente (kijk eens hoe politiek correct we zijn) badgast of met de waarlijk onnozele scène waarin een piranha rondzwemt in het lichaam van een meisje en zich via haar vagina vastbijt in de penis van haar vriend die dan vervolgens zijn eigen lid afhakt met een mes. Ja kijk … om een dergelijke scène verkocht te krijgen aan een kijker met hersencellen, moet je wel al van heel goede regisseurshuize zijn. En dat is Gulager helaas niet.

Oh ja, bij wijze van knipoog naar “Piranha 3D” keren Christopher Lloyd (zijn scène is zowaar een van de betere van de film) en Ving Rhames terug. Maar veel zoden zet het niet aan de dijk: wat ook duidelijk mag zijn uit de summiere speelduur. Na achtenzestig minuten mag de eindgeneriek al over het scherm rollen, en die duurt dan elf minuten omdat hij onderbroken wordt door bloopers en extra scènes met ‘hoff'. Kortom, “Piranha 3DD” is een ongeïnspireerde blote borsten en scherpe tanden-film die zijn eigen potentiële funfactor ontkracht door belegen grappen, de gebruikelijke infantiele personages en een teneur die ervan uitgaat dat alle zestienjarige horrorfans hersendode sullen zijn. Indien een zestienjarige hersendode sul zich trouwens beledigd voelt, een mailtje naar de redactie mag: we geven graag een lijstje van wel geslaagde beestenhorrorprenten door.

Geen extra’s op dit schijfje, naast de gebruikelijke trailer dan. Rouwig zijn we daar niet om.