Vrouwen, ze komen er steeds bekaaider vanaf. Kregen ze in 1975 nog een volledig jaar als symbolische waarde toebedeeld, anno 2015 moeten ze het in de bioscoop doen met “Fifty Shades Of Grey” en “Magic Mike XXL” als troostprijs. Twee films die er welhaast een erezaak van maken om met vlag en wimpel in de floplijst van dit jaar te eindigen. Way to go ladies!

Een opvolger op Steven Soderberghs “Magic Mike” uit 2012 was sowieso al een ‘waarom’-vraag. Echt wereldschokkend was de eersteling niet, onder andere door het talent van Soderbergh had die echter zeker zijn momenten. Deze sequel is andere koek, en verhoudt zicht tot het origineel zoals “Blues Brothers 2000” tot “The Blues Brothers”. Soderbergh zelf keerde niet terug – zijn regiekap ligt nog steeds over de haag – maar hij zorgde wel voor het camerawerk onder zijn vertrouwde pseudoniem Peter James. De regietaak werd toevertrouwd aan Gregory Jacobs, die als producer en second unit regisseur al een heleboel keer met Soderbergh heeft samengewerkt en in 2004 met “Criminal” een Amerikaanse remake draaide van het Argentijnse “Nueve Reinas”. Eveneens met de noorderzon verdwenen: Matthew McConnaughey. Toen hij zijn vraagprijs verhoogde in het zog van zijn Oscar voor “Dallas Buyers Club”, werd zijn personage uit het script geschreven. Ook Alex Pettyfer is niet meer van de partij, naar verluidt omdat het drie jaar geleden niet zo goed boterde tussen hem en Channing Tatum op de set.

De “XXL”-sequel speelt zich zo’n drie jaar na het origineel af en volgt de werkelijke tijdslijn. Mike Lane (Channing Tatum) is zaakvoerder van een eigen meubelbedrijf en dat werk is zowat het enige dat hij nog heeft nu zijn relatie is afgesprongen. Wanneer hij verneemt dat zijn voormalige stripbroeders in de buurt zijn, besluit hij hen op te zoeken. Aanvankelijk omdat hij denkt dat Dallas (McConnaugheys personage) is overleden. Blijkt dat die er gewoon vandoor is gegaan omdat hij ergens anders een meer lucratief aanbod kreeg. Mike was geenszins van plan om in de buurt te blijven van zijn gabbers Ritchie, Tarzan, Ken en Tito, maar uiteindelijk besluit hij toch om hen te vergezellen terwijl ze op weg zijn naar ‘male entertainer convention’ in Myrtle Beach. Onder het mom van ‘nog een keer samen het allerbeste laten zien’ beloven ze aan elkaar om er een magische trip van te maken.

Dé flatline van “Magic Mike XXL” is het animoloze script. Sommige zien dat anders en hebben het over een ontroerende tocht onder makkers onder elkaar. De betekenis van het leven zou zelfs binnen handbereik liggen. Kan best zijn, al zijn die makkers en hun queeste wel heel luchtledig uitgetekend. En de zogenaamde diepe dialogen klinken vooral hol. Bovendien is de weg naar de conventie tenenkrommend saai: de goed in het vlees zittende heren bezoeken een strippershol geleid door Jada Pinkett Smith, verleiden Andie MacDowell en een roedel geile huisvrouwen en dat is het zowat eigenlijk. Amber Heard en Elizabeth Banks – net als Smith en MacDowell eendimensionaal flauw acterend – passeren ook nog ergens. Wie in Heards personage trouwens diepgaande ennui wil ontdekken, wensen we veel geluk. Ook het einde is abrupt: een aanzet tot een mannen onder elkaar-fade out zoals Soderbergh die bracht in zijn “Ocean’s”-trilogie, zij het dan vlug vlug afgehaspeld en zonder rijm en ritme aan het slot geplakt.

Wat doet vermoeden dat “Magic Mike XXL” er enkel is gekomen omdat Tatum en co zich nog eens duchtig wilden amuseren als gespierde vrouwenmagneten en niet zozeer omdat er een strak kwalitatief plan was. Enfin, dat valt toch te hopen: boys just wanna have fun versus boys without a clue: het eerste valt al bij al net iets gemakkelijker goed te praten.