The Human Stain

Gewoon
The Human Stain
2003
07/01/2004
langspeelfilm
106 minuten
drama

verdeler

Paradiso Paradiso Films

acteur/actrice (15)

Anthony Hopkins Anthony Hopkins → Coleman Silk
Nicole Kidman Nicole Kidman → Faunia Farely
Ed Harris Ed Harris → Lester Farley
Gary Sinise Gary Sinise → Nathan Zuckerman
Kerry Washington Kerry Washington
Margo Martindale Margo Martindale
Wentworth Miller → jonge Coleman
Jacinda Barrett → Steena Paulsson
Harry Lennix → mijnheer Silk
Clark Gregg → Nelson Primus
Anna Deavere Smith → mevrouw Silk
Lizan Mitchell → Ernestine
Phyllis Newman
Ron Canada
Mili Avital

regisseur (1)

Robert Benton

producent (2)

Gary Lucchesi Gary Lucchesi
Scott Steindorff
The Human Stain

Coleman Silk (Anthony Hopkins) had het woord spooks maar beter niet in in de mond genomen tijdens één van zijn lessen waarbij hij even een figuurlijk uitstapje maakte naar de wereld van de literatuur. Nochtans had hij er niet onmiddellijk iets verkeerds mee bedoeld, hij wou in klas enkel wijzen op de afwezigheid van een tweetal studenten waarbij hij zich luidop afvroeg of het hier ging om échte mensen dan wel om geesten. Op basis van een tweede, alternatieve betekenis van het woord ontketent Decaan Silk hierdoor een relletje met een racistisch tintje en wordt op het matje geroepen. Het woordgebruik van de professor had een beledigend karakter volgens de directie van de school die bijzonder zwaar tilt aan de zaak. Steun van het enige zwarte lid van de board blijft achterwege voor de beschuldigde en Silk kiest voor de impulsieve manier van reageren, hij neemt ontslag. Zijn echtgenote komt snel na het vernemen van het nieuws te overlijden en de werkloze lesgever staat er alleen voor. Omdat hij vindt dat wat gebeurd is best zou resulteren in een boek, zoekt hij op een avond schrijver Nathan Zuckerman (Gary Sinise) op (een personage dat trouwens in meerdere boeken van Philip Roth voorkomt). Tijdens de gesprekken die de twee samen hebben komt Zuckerman te weten dat Silk reeds jaren lang een geheim bijzonder goed heeft weten te bewaren, meer dan stof genoeg dus voor een boek...

Na een zekere tijd leert Silk Faunia Farley kennen, de conciërge van het 'Athena College' die de minderwaardige of weinig dankbare klusjes van de instelling voor haar rekening neemt. Zij leeft al lange tijd in onvrede met haar ex Lester Farley (Ed Harris in alweer een rol van niveau), een Viëtnam-veteraan die lijdt aan een post-traumatisch stress syndroom. Net als Silk heeft ook Faunia al heel wat intense dieptepunten in haar leven meegemaakt en het feit dat deze twee mensen worden samengebracht zorgt voor een bijzondere relatie tussen de twee. Lester kan het natuurlijk niet aanvaarden dat zijn ex-vrouw nu een potente minnaar heeft. Potent zeker want de man neemt Viagra (de film speelt zich af tijdens de schandaalmaanden van de affaire Clinton-Lewinsky) en waagt in de film, al dan niet geholpen door de pilletjes in kwestie, zelfs een danspasje met Zuckerman...

The Human Stain

Kidman (met tattoo) in de armen van de veel oudere Hopkins is zo één van die dingen die je zonder het bestaan van The Human Stain niet zo makkelijk voor de geest zou kunnen halen maar op filmvlak natuurlijk heel wat perspectieven biedt. De reden waarom de vonk niet echt overslaat op de kijker ligt hem eerst en vooral op verhaaltechnisch vlak. Het kom er eigenlijk op neer dat alles wat volgt op de eerste minuten waarin het fatale einde al wordt onthuld (dus eigenlijk bijna de ganse film), één grote flashback is. Het feit dat in die mega-flashback nog verschillende keren wordt teruggeblikt en deze stukken daarenboven nog vanuit verschillende personages worden verteld zorgt voor een scenario-parcours dat veel te bultig en bochtig is om als een stevige, sterke soliede film over te komen.Aan de muziek ligt het (ontbreken van de derde Filmfreak ster) zeker niet. Voor de scène waarin Nicole Kidman vertrekt bij Silk werd prachtige muziek gecomponeerd die ons doet terugdenken aan de onverbeterlijke 'score' van Philip Glass voor The Hours.

The Human Stain

Nu al staat dus vast dat de nieuwste film van Robert Benton geen schot in de roos is zoals met eerdere filmprojecten van hem. Vergeet niet dat Benton al meerdere Oscars heeft binnengehaald in zijn carrière, denk maar films als Kramer vs Kramer en Places in the Heart bijvoorbeeld. Zijn echte entree in de film maakte hij al in 1967 toen hij meeschreef aan het scenario van Bonnie and Clyde. Maar dat heeft dan weer niets met deze film te maken natuurlijk.

Koenraad Adams