Kinderen baas, voorspelde Jef Nijs in 1966, en ver zat hij niet naast de waarheid. Geloof ons, het aantal kinderen dat in de voorbije kerstperiode (en nog lang daarna) hun ouders smeekte om alsjeblief toch naar “Frozen” te mogen gaan in de bioscoop, wil je niet voeden, kleden of wassen. En dat geldt eveneens voor het aantal dat gaat smeken om de dvd of blu-ray te mogen hebben. Cijfers om dit te staven: “Frozen” staat momenteel geboekstaafd als de meest succesvolle animatiefilm aller tijden met een wereldwijde opbrengst van meer dan een miljard dollar, en in Amerika gingen er op de eerste dag dat “Frozen” beschikbaar was voor de thuisbioscoop maar liefst 3,2 miljoen exemplaren over de (virtuele) toonbank. En dan durven ze bij Disney nog klagen dat “The Lone Ranger” het minder goed deed dan begroot. Of hoe Disney’s 53e avondvullende tekenfilm een megalomaan succes is dat niemand in zijn of haar stoutste dromen durfde te voorspellen. Gelukkig dat het ook een goede film is.

Verhaaltechnisch boort Disney geen nieuwe gronden aan: de lichtjes op Hans Christian Andersens “Snedronningen” (“De Sneeuwkoningin”) gebaseerde plot is gefundenes prinsessenfressen met twee dames van adel voor de prijs van een. In de proloog zijn Elsa en Anna respectievelijk acht en vijf jaar oud. Elsa is de toekomstige koningin van het koninkrijk Arendelle en kan ijs en sneeuw produceren met een vingerknip (en zelfs zonder). Wat haar jongere zus natuurlijk de max vindt: zo kunnen ze zelfs in het midden van zomer schaatsen en sneeuwballen gooien. Tijdens zo’n winterspel treft Elsa’s kracht per ongeluk haar zus die bewusteloos raakt en volledig dreigt te bevriezen. Enkel met de hulp van een roedel trollen kan Anna worden gered: ze adviseren om Anna en Elsa zoveel mogelijk los van elkaar te laten opgroeien om toekomstige ongevallen te vermijden en om zo bij Anna de herinnering aan het incident uit te wissen.

Vele jaren later – op de dag van Elsa’s eenentwintigste verjaardag om precies te zijn – maakt Arendelle zich op om hun nieuwe koningin te kronen. Op die dag gooit het kasteel zijn poorten open voor bezoekers die niet geheel verwonderlijk van heinde en ver toestromen. Voor Anna (Kristen Bell) lijkt alles op een droom die in vervulling gaat: voor het eerst in haar leven mag ze naar buiten, en zit ze niet opgesloten binnen haar kamer. Het gelukzalig gevoel duurt niet lang: wanneer Elsa (Idina Menzel, al laat die zich op feestelijke soirees wel eens Adele Dazeem noemen) weigert om haar zus uit te huwelijken aan prins Hans van de Zuidelijke Eilanden nadat het paar elkaar slechts een uur kent – Anna is nogal impulsief – verliest ze de controle over haar krachten en wordt Arendelle herschapen in een kille ijsvlakte. Beschaamd om wat ze heeft gedaan, vlucht Elsa de bossen en bergen in om er zich terug te trekken in een zelfgemaakt ijskasteel.

Met het hele koninkrijk in rep en roer besluit Anna om achter haar zus te gaan in de hoop haar te doen inzien dat haar ongelukkige gave haar niet minder geliefd maakt. Tijdens die queeste krijgt ze het gezelschap van de pratende sneeuwman Olaf (Josh Gad) en blonde ijsverkoper Kristoff (Jonathan Groff) en diens geinig wortelvretend rendier Sven. Hulp die ze zal kunnen gebruiken: Elsa lijkt niet echt van plan om terug te keren naar Arendelle, en ook op de loer liggende wolven en lawines maken van de tocht een hachelijke onderneming. Enfin, hachelijk op kinderniveau weliswaar.

“Frozen” laat zich bekijken als een Disney best of: uitbundige musicalnummers, showstelende sidekicks en een sprookjeswereld waarin ware liefde overwint – en even op zijn kop wordt gezet - worden aan elkaar gelast met een opvallend feministische insteek. Het is alvast geen toeval dat Disney het stemmenwerk ditmaal overliet aan doorwinterde musicalsterren om van de liedjes meer te maken dan zomaar wegwerpnummers tussenin. Neen, Disney grijpt bewust terug naar de grandeur van vroeger (net zoals ze een paar jaar terug deden met “Tangled”) en zet alle intrinsieke succeselementen extra dik in de verf. Wat resulteert in een combinatie van vintage succeselementen en hoogmoderne CGI-toetsen. Vergelijk dit met probeersels als “Bolt” en je zal vaststellen dat de aanpak van “Frozen” best een slimme strategische zet is. Zelfs jongens zullen ditmaal niet te beroerd zijn toe te geven dat ze deze prinsessenfilm best cool vinden. “Some People Are Worth Melting For” declameert de koddige Olaf tijdens een nu al klassieke scène. Gelijk heeft hij. “Some Movies” trouwens ook.

“Frozen” is in verschillende formaten verkrijgbaar, zoals deze blu-raypackage met naast de gewone versie een 3D-versie. Wie thuis een 3D-televisie heeft met alle erop en eraan kan Elsa en Anna dus op de schoot laten zitten en bijna in Olaf’s neus bijten. Minder spectaculair zijn de rest van de extra’s. Waar Disney hun backcatalogus steevast voorziet van retrospectieve documentaires en uit de kluizen opgediepte pareltjes, moeten hun nieuwe films het met minder tierlantijntjes doen. De extraoogst is bij “Frozen” in elk geval heel sober: vier keer het Oscarwinnende “Let It Go” (in het Engels, Spaans, Italiaans en Maleisisch) is weliswaar een leuke vuller, maar veel ben je er niet mee. De featurette waarin de onstaansgeschiedenis van “Frozen” uit de doeken wordt gedaan valt met amper zeven minuten plat op het gat. Gelukkig dat de teasertrailer en het Mickey Mouse-filmpje “Get A Horse” toch nog wat soelaas bieden.