Endless Night

Goed
Endless Night
1971
langspeelfilm
99 minuten
thriller

acteur/actrice (7)

Britt Ekland Britt Ekland
Hayley Mills → Ellie
Hywel Bennett → Michael Rogers
Per Oscarsson
Peter Bowles
Lois Maxwell

regisseur (1)

Sidney Gilliat

producent (1)

Leslie Gilliat

uitvoerend producent (1)

Frank Launder

productieontwerper (1)

componist (1)

Een atypische Agatha Christie-roman vraagt uiteraard om een atypische verfilming. In die optiek deed Sidney Gilliat in zijn laatste film als regisseur precies wat hij moest doen. Al kreeg hij daar aanvankelijk weinig appreciatie voor. De meeste recensies waren maar meh, en de lauwe ontvangst zorgde er mee voor dat de film zelfs geen Amerikaanse bioscoopdistributie wist te versieren.

Het atypische zit hem vooral in het feit dat Christies in 1967 verschenen Endless Night geen gebruikelijk usual suspects-patroon volgt: er wordt uiteraard wel een moord gepleegd – meerdere zelfs – maar er is geen Miss Marple of Hercule Poirot die aan het eind alles ontrafelt terwijl zij/hij iedereen in dezelfde ruimte samenbrengt. Het is ook Christies enige roman die volledig uit het standpunt van een jongeman is geschreven, en dan ook nog een die psychisch ernstig getroebleerd is.

Niet in zijn kaarten laten kijker van dienst is Michael Rogers (Hywel Bennett): een manusje-van-alles van eenvoudige komaf die ervan droomt om aan de kust van Devon een droomhuis neer te poten waar hij kan trouwen met zijn droomvrouw. En jawel, nadat hij de rijke Amerikaanse Ellie (Hayley Mills) tegen het lijf loopt zijn zowel het huwelijk als de bouw van het huis snel beklonken. Maar niet alles is peis en vree: Ellies tegen het huwelijk gekante familie blijft op vinkenslag liggen en er doen geruchten de ronde dat de grond waarop het landgoed is gebouwd vervloekt is. Meer verklappen zou zonde zijn – zoals dat heet.

Weet dat je in de cast ook nog mag uitkijken naar Britt Ekland, naar een poëtisch-enigmatische Per Oscarsson en naar George Sanders in een van zijn laatste rollen. Hij pleegde in april 1972 zelfmoord en maakte de release van deze film niet meer mee. Hierna werd enkel nog Pschomania postuum uitgebracht in 1973. Gilliat werkte voor Endless Night samen met zijn vaste productiepartner Frank Launder, al was het uiteindelijk Sidneys zoon Leslie die als producent op de generiek staat vermeld.

Endless Night is om minstens drie redenen een kijk- en luisterbeurt waard: de bewust ambigue droom- en nachtmerriesfeer die Gilliat intrigerend in beeld brengt, het door productieontwerper Wilfred Shingleton ontworpen huis dat het midden houdt tussen dat uit Blake Edwards’ The Party en dat van eender welke superschurk uit de James Bond-franchise en de rilvlees veroorzakende met het geluid van een moogsynthesizer doordrenkte score van Bernard Hermann die zo willens nillens een brede toef Hitchcock toevoegt aan het geheel. Alles samen zorgt het voor een fijne mysteriemix.

Endless Night werd naderhand ook verfilmd als onderdeel van het in 2013 uitgezonden zesde seizoen van de tv-reeks Agatha Christies Marple. Een adaptatie die op sommige momenten getrouwer is dan die van Gilliat, maar die door het inlassen van Miss Marple in de narratie terzelfdertijd natuurlijk ook een heel vrije interpretatie is.

Alex De Rouck


Synopsis

Een chauffeur trouwt met een rijk Amerikaans meisje en gaat in een droomhuis wonen. Maar dat wordt een ware nachtmerrie...