Dat de Belgische/Vlaamse cinema internationaal steeds grotere ogen gooit, is inmiddels geen nieuws meer. Niet dat het gros van de vaderlandse producties daarmee plots tot het kruim van de Europese cinema behoort (toptitels als “Rundskop” en “The Broken Circle Breakdown” niet te na gesproken), maar de positieve buzz die inmiddels Hollywood heeft bereikt, duidt toch aan dat we – om een platitude te gebruiken – goed bezig zijn. Zozeer zelfs, dat Matthias Schoenaerts de kans kreeg om de hoofdrol te vertolken in de remake van “RoboCop”, een aanbod dat hij beleefd weigerde. Michael R. Roskam weigerde niet toen hij na zijn Oscarnominatie voor “Rundskop” uit de vele projecten die hij kreeg toegestuurd een script van Dennis Lehane onder ogen kreeg.

“The Drop” – dat aanvankelijk onder de titel “Animal Rescue” werd gedraaid – is gebaseerd op een kortverhaal dat Lehane in 2009 schreef. Lehane – een gerespecteerd noirschrijver die pas bij het grote publiek doorbrak na de succesvolle verfilmingen van “Mystic River”, “Gone Baby Gone” en “Shutter Island” – is een kei als het aankomt op het brengen van menselijke drama’s in door misdaad gedomineerde milieus. In dat opzicht is “The Drop” van de eerste dialoogflard vintage Lehane. Dat het niet tot zijn beste werk behoort, komt omdat je voelt dat het kortverhaal is opgeblazen tot speelfilmlengte en omdat de mannen en vrouwen die Lehane opvoert intrinsiek inwisselbaar lijken met karakters uit andere gangsterverhalen. Zo zet James Gandolfini in zijn allerlaatste rol een personage neer dat weliswaar weet te boeien, maar niet echt nieuw is.

Centraal in “The Drop” staat Bob Saginowksi (Tom Hardy in supervorm), een timide barman die in een bar in Brooklyn werkt die in opdracht van de Tsetjeense maffia wordt gerund door zijn neef Marv (Gandolfini). De bar wordt gebruikt als dropplaats voor illegaal verworven geld dat op geregelde tijden door de maffiajongens wordt opgehaald. Op een nacht vindt Bob een pitbullpup in een vuilnisemmer. Wanneer hij de hond uit zijn hachelijke positie bevrijdt, maakt hij kennis met Nadia (Noomi Rapaace), een immigrante die de hond verzorgt en Bob adviseert om de pup in huis te nemen als hij er echt genegenheid voor voelt. In het asiel krijgt een pitbull immers zo goed als zeker een dodelijke injectie.

Waarop Bob besluit om het dier te adopteren, en meteen stilletjes verliefd wordt op Nadia. Dat de ietwat sullig ogende Bob – die wel een broer lijkt van Lennie uit John Steinbecks “Of Mice And Men” – zich niet voor een gat laat vangen blijkt dan weer uit de andere plotdraden. Eén waarin de bar wordt overvallen door een tweetal dat Marv in de problemen brengt. En een waarin Nadia’s ex (Matthias Schoenaerts) zijn vroeger lief terug komt opeisen en van de gelegenheid gebruikt maakt om Bobs pup te ‘gijzelen’ en het enkel tegen harde cash wil teruggeven. En ja, daar komen bloederige vodden van.

Lehanes nieuwe variatie op het thema van door misdaad achtervolgde personages mag dan wel niet origineel zijn, “The Drop” vindt alsnog een eigen stem. De broeierige sfeer houdt de premisse intrigerend, zelfs als de gelijkenissen met onder andere het oeuvre van James Gray (“Little Odessa”, “The Yards”) heel zichtbaar zijn. Michael R. Roskam houdt zich regiematig mooi overeind, ook al is dit geen vlammende mokerslag zoals “Rundskop” dat was. Roskam heeft in elk geval zijn Amerikaans debuut niet gemist, zonder dat dit daarom hét (semi)meesterwerk is dat heel wat binnenlandse media er – al dan niet om publicitaire redenen - in zien. Daarvoor is de verhaalspoeling hier en daar wat te dun, de verrassingsfactor te laag en sommige ingrediënten (het personage van Nadia bijvoorbeeld) te flets. En aan Schoenaerts’ karakter mocht eigenlijk ook wat meer vlees gezeten hebben. Dus neen, “The Drop” is niet het meesterwerk zoals dat op veel plaatsen wordt gehypet. Buiten kijf staat dat het een meer dan degelijk karakterdrama is met een verbluffende vertolking van Tom Hardy op het voorplan. Al bij al genoeg redenen om te gaan kijken: of hoe de hype voor een heel klein beetje toch gerechtvaardigd is.