Het minste wat je van de special edition van de dvd van “Dossier K.” kan zeggen, is dat het een verzorgde uitgave is. Een heel verzorgde zelfs. Naast de scheepsladingen extra’s (waarover verderop meer) zitten de twee schijfjes immers verpakt in een luxebox waarin ook nog eens een omvangrijk ‘making of’-fotoboekje zit. Met beelden van setopnames en persoonlijke commentaren van Jan Verheyen. Die in het voorwoord meteen duidt dat het in de schoot geworpen krijgen van een sequel op wat geldt als een mijlpaal in de Vlaamse (commerciële) cinema gerust als een vergiftigd geschenk kan worden beschouwd. Waarmee meteen gezegd is dat het niet eenvoudig was om voorganger “De Zaak Alzheimer” te evenaren of te overklassen. Al is Verheyen waarschijnlijk een tevreden man nu hij eindelijk een op Amerikaanse leest geschoeide actieprent aan zijn palmares heeft kunnen toevoegen. Dat het in België, Spanje en Albanië opgenomen resultaat een commercieel inkoppertje was, stond in de sterren en zwarte gaten geschreven: als opvolger van Erik Van Looys “De Zaak Alzheimer” kon “Dossier K.” niks anders dan de grote Vlaamse massa naar de bios (en in tweede zit naar het dvd-verhuur- of verkooppunt) lokken.

De tweede Vincke & Verstuyft-verfilming (Jef Geeraerts schreef de roman in 2002) gaat er in als zoete koek: de confrontatie van het speurdersduo (opnieuw vertolkt door Koen De Bouw en Werner De Smedt) met Albanese maffiosi op het oorlogspad in Antwerpen vormt de ruggengraat voor een actievolle en vrij solide thriller die voluit de stijlkenmerken van de moderne politiefilm uitspeelt (snelle actiescènes op kop). “Dossier K.” begint met een moord op een Albanees op de kaaien in Antwerpen. Duidelijk een afrekening in het milieu zo blijkt, zij het eentje die niet zonder complicaties zal blijven. Nazim Tahir (Blerim Destani), de zoon van het slachtoffer, reist vanuit Albanië naar Antwerpen om er, met bloedwraak in de ogen, de moordenaars zelf te liquideren.

Terwijl Vincke en Verstuyft proberen om meer bloedvergieten te voorkomen, zet de geweldspiraal zich echter steeds verder door. En lang niet iedereen is zuiver op de graat. De Keyser (Filip Peeters) van de dienst georganiseerde misdaad bv. is Vincke en Verstuyft liever kwijt dan rijk, en blijkt daarnaast nog eens een uit de kluiten gewassen verborgen agenda te hebben. En hoe past de Albanese clanleider Shehu Ramiz (R. Kan Albay) in het plaatje ?  Een ding is zeker: de moorden hebben meer implicaties dan iedereen voor mogelijk hield, en ook Vincke en Verstuyft moeten een offer brengen in hun zoektocht naar de waarheid…

Aan intriges geen gebrek dus, maar toch staat “Dossier K.” een trapje lager dan “De Zaak Alzheimer”. Jan Decleir was als wrekende huurmoordenaar Ledda immers een onvoorspelbare en memorabele ‘bad guy’ die voor een extra gepolijste thrillerlaag zorgde. Iets wat deze sequel grotendeels ontbeert. De afrekeningen tussen de Albanese clans werken al snel repetitief, en het duurt nogal eer de eigenlijke serpentineplot uit de startblokken geraakt. Bovendien is de actie soms te overdadig in het geheel geïntegreerd, waardoor sommige scènes hun doel letterlijk voorbijschieten (de nogal abrupte schietpartij in de villa bijvoorbeeld brengt nogal veel personages op een drafje samen).

Maar gelukkig heeft Verheyen voor elke uitschuiver of misser een goede scène in petto die het zaakje terug in de goede richting jaagt. “Dossier K.” is, zeker naar Vlaamse normen, prettige genrecinema die mijlenver uittorent boven bv. de door Verheyen zelf gesuperviseerde tv-reeks 'Vermist' die vooral uitblonk in het opstapelen van de clichés. Met Jef Geeraerts’ sterke proza als bronmateriaal weet Verheyen ditmaal gelukkig wel de klepel hangen. En tussen de actiescènes door is er zowaar heel wat ruimte voor verbaal vuurwerk zoals de confrontaties tussen De Bouw, procureur Jappe Claes en Filip Peeters. Waarmee alles netjes schatplichtig blijft aan de toon die door “De Zaak Alzheimer” werd gezet.

De fans van de “Dossier K.” doen er in elk geval goed aan om zich de twee schijfjes-versie aan te schaffen. Want die bevat heel wat interessante extra’s, die zowel het maken van de film als de promotionele kant in de verf zetten. Naast het fotoboek is er eveneens plaats voor een audiocommentaartrack van Jan Verheyen, en op het tweede schijfje staat een omvangrijk stuk één-archief, met reportages uit ‘De Rode Loper’, ‘De Zevende Dag’, ‘Terzake’ en ‘De Laatste Show’. De beste extra is echter de making of die bestaat uit tien featurettes van zo’n drie minuten en waarin verschillende aspecten van de film aan bod komen. In deze making of zit ook een featurette van tien minuten die focust op de carrière van Verheyen. Mooi gedaan.