Arme Rod. Arme Yvonne. Arme kijker. Alle drie komen ze er bekaaid vanaf met deze American Gothic, een blinde vlek in het tweede deel van regisseur John Houghs carrière. Nochtans heeft Hough een respectabel aantal lovenswaardige genreprenten achter zijn naam staan, zowel voor Hammer als voor Disney.

Maar niet deze American Gothic dus, die vertrekt van het idee dat volwassenen die rondhossen in kinderkleren en zich als twaalfjarige gedragen geschikte slechteriken zijn voor een horrorfilm. Niet dus. Er zijn zowaar wat raakpunten met Wes Cravens The Hills Have Eyes, zij het zonder de kannibalistische insteek. Een groep kampeerders strandt met transportpech in een stuk ongerepte natuur en vindt onderdak bij een puriteins gezin met naast Pa (Rod Steiger) en Ma (Yvonne De Carlo) dus nog drie kleine volwassen kinderen – waarvan er een door Michael J. Pollard wordt vertolkt. In afwachting van hulp – die vaneigenst nooit gaat komen – mogen de kamperende stellen in het huis blijven, zolang de mannen en vrouwen maar gescheiden van elkaar slapen, iedereen zijn tafelmanieren toont en ook de andere acht geboden van links naar rechts en van binnen naar buiten kent.

Uiteraard worden de gasten na verloop van tijd kopje kleiner gemaakt door de zotten van dienst. Of toch bijna allemaal, want op het eind blijkt er net iemand sterk genoeg om de dans der doden te ontspringen. Die iemand is de illustere onbekende Sarah Torgov, en die ambieerde precies niet echt een acteercarrière daar dit haar laatste vertolking was uit een rijtje bescheiden kijkvoer.

Wie denkt animo in American Gothic te vinden door de aanwezigheid van Hollywoodlegendes Steiger en De Carlo is eraan voor de moeite: het is allemaal zo vervelend dat er niet eens een campwaarde aan vasthangt. Nochtans waren beide niet vies van het horrorgenre: Steiger maakte ook zijn opwachting in onder meer The Amityville Horror, Wolf Lake en The Kindred en De Carlo kruidde haar latere jaren-cv ook nog met Satan’s Cheerleaders, Silent Scream, Play Dead, Cellar Dweller en Mirror, Mirror.

Hopelijk zat daar meer animo in dan hier. Al is de gemummificeerde baby wel wat kriepie. Af en toe toch een lichtpuntje in de duisternis. En zeggen dat er ook versies bestaan waarin de schaarse gore dan ook nog eens volledig is weggeknipt: boerenbedrog in een film waarin er eigenlijk niets tot weinig te bedriegen viel. Her en der ook op video uitgebracht onder de woordspelingtitel Hide And Shriek. De hide bleek te kloppen.