Het verschil tussen de start van Frank Capra’s carrière en het einde ervan kon niet groter zijn. Waar hij in de jaren dertig schijnbaar moeiteloos de ene komische klassieker na de andere uit de mouw schudde, moest hij dertig jaar later vechten tegen ego’s en een uit de voegen gebarsten studiosysteem om zijn dichterlijke vrijheid te kunnen bewaren.

Capra zal vooraf ongetwijfeld niet hebben vermoed dat Pocketful Of Miracles – een remake van zijn eigen Lady for a Day uit 1933 – tot een heuse calvarietocht zou uitgroeien. Het zou meteen ook zijn laatste film worden. Het werd ook de laatste film voor karakteracteur Thomas Mitchell, en was tegelijkertijd het debuut van een nog groene, om de hoek komen kijkende Ann-Margret.

Capra speelde een hele tijd met het idee om een nieuwe versie te draaien van Lady for a Day. Rechtenhouder Columbia Pictures vond het materiaal echter verouderd, en was weinig enthousiast. Pas toen Hal Wallis de rechten wou overkopen voor Paramount, besloot Columbiabaas Harry Cohn zich toch aan een update te wagen. Hij was echter ontevreden over het gemoderniseerde script dat hij van Capra kreeg, waarop het project uiteindelijk niet doorging. Waarop Capra zelf de rechten kocht van Columbia en vervolgens een distributiedeal sloot met United Artists.

Capra hoopte dat Frank Sinatra de mannelijke hoofdrol wou vertolken, maar die kon zich niet vinden in het script en begon een rondje creative differences met Capra, zelfs al hadden ze beiden samengewerkt voor A Hole In The Head. Ook Kirk Douglas, Dean Martin en Jackie Gleason lieten de rol glippen. En United Artists sprak een veto uit tegen Steve McQueen, door Capra naar voorgeschoven als de vervanger van Sinatra. Glenn Ford zag de rol wel zitten: hij stapte zelf op Capra toe met de vraag of hij de rol mocht vertolken in ruil voor financiële steun van Fords productiemaatschappij. Capra voelde aan zijn theewater dat Ford niet echt geschikt was om aan te treden als maffiabaas met een gevoel voor (situatie)humor, maar omdat hij de extra productionele steun kon gebruiken, gaf hij Ford de rol.

Ford bracht prompt zijn toenmalige vriendin Hope Lange aan boord. En clashte van meet af aan met Bette Davis, die de rol van een aan lager wal geraakte zwerfster vertolkte. Een rol waar onder meer Jean Arthur en Katharine Hepburn hun neus voor optrokken. Helen Hayes zag de rol wel zitten, maar die kon zich niet vrijmaken voor de opnames. De rol van Davis is het centrale personage in de plot, daar zij door toedoen van Ford en Lange tijdelijk in een highsocietydame transformeert om geen mal figuur te slaan bij haar dochter (Ann-Margret) die vanuit het buitenland op bezoek komt met haar rijke Spaanse beau en diens familie.

Ford vroeg aan Davis om haar kleedkamer af te staan aan Lange en vervolgens joeg hij haar ook op de kast door haar vrij oneerbiedig te behandelen en onder meer te verkondigen dat het aan hem te danken was dat ze de kans kreeg om haar ingedommelde carrière terug leven in te blazen. En Capra stond erbij en keek ernaar, daar hij niet veel kon inbrengen tegen de meeproducerende Ford. Capra noemde de opnames van Pocketful Of Miracles naderhand de meest miserabele ervaring uit zijn carrière, met enkel de bijrol van Peter Falk als eenzaam lichtpunt in de hoofdpijnveroorzakende brij.

Vlak voor de release beweerde Capra wel dat hij de remake prefereerde boven het origineel, maar geen kat die de promopraat geloofde. Het publiek alvast ook niet: de film flopte en zowel Ford als Capra scheurden flink hun broek aan het project. Capra’s talent helpt weliswaar om van Pocketful Of Miracles een respectabele comedy of errors te maken, maar op de keper beschouwd is het resultaat te log om daar twee uur en tien minuten lang in te slagen. Al zijn er wel degelijk licht- en hoogtepunten. Veel daarvan staan inderdaad op het conto van een spitse Peter Falk, maar ook de interventies van klasbak Edward Everett Sloan mogen worden gezien.

Robert Riskins klassieke komediemateriaal bleef trouwens filmmakers bekoren: in 1989 draaide Jackie Chan met Miracles een Aziatische remake van Pocketful Of Miracles/Lady For A Day en in 2008 volgde nog de Bollywoodversie Singh Is King.