Dat de appel niet ver van de boom valt mag dan een joekel van een cliché zijn, het is van toepassing op Hope Lange. Haar vader was muzikaal arrangeur voor Florenz Ziegfeld, haar moeder actrice. Hope Lange maakte haar Broadway-debuut al op 12-jarige leeftijd in het stuk The Patriots van Sidney Kingsley. Ze studeerde toneel en dans bij Martha Graham, sloot zich aan bij een repertoire-gezelschap en werkte ook voor televisie. Hierna kreeg ze een contract bij 20th Century-Fox waar ze als Emma in Bus Stop haar langspeelfilmdebuut maakte. Daar bleef het niet bij alhoewel Lange meer tijd besteedde aan televisiewerk dan aan films. Zo was ze naast televisiedrama’s ook te zien in -series als The Ghost and Mrs. Muir (1968-1970) en The New Dick Van Dycke Show (1971-1974). Hope Lange won Emmy’s als beste actrice in een komedie maar kreeg diezelfde prijs ook voor de daarnet vermelde televisieseries.

In 1977, na een afwezigheid van maar liefst 34 jaar (!), keerde ze terug naar Broadway met een rol in het komische stuk Same Time Next Year. In 1983, na ook al een afwezigheid maar dan één van tien jaar keerde ze ook terug naar langspeelfilms.

Lange is meerdere keren getrouwd geweest. Haar eerste echtgenoot was acteur Don Murray (1956-1961), regisseur Alan J. Pakula was nummer twee.