Zijn ouders waren Russische immigranten die zich in Amerika hadden gevestigd nog voor Kirk Douglas geboren werd. Met een naam als Issur Danielovitch Demsky – die werd op een gegeven moment gewijzigd naar Isidore Demsky - kan je natuurlijk moeilijk aan de bak komen in de States dus koos men voor een soort van Amerikaanse versie van de naam: Kirk Douglas.

Toen hij zich doorheen de opleiding aan de St. Lawrence University werkte had hij een baantje als ober. Tijdens zijn opleiding genoot hij vooral van het acteren maar profileerde zich ook als een uitstekend worstelaar. Hij ging zelfs als professioneel worstelaar aan de slag en combineerde dat met het werken als piccolo en bode.

Finaal werkte hij in 1941 zijn opleiding aan de American Academy of Dramatic Arts af. Zijn Broadway-debuut maakte hij in 1941 in Spring Again. Twee rolletjes later kwam de Tweede Wereldoorlog er aan en vervulde hij zijn dienstplicht bij de Marine. In 1945 keerde hij terug naar Broadway. Daar kwam hij onder de aandacht van producent Hal Wallis. In deze periode deed Kirk Douglas ook wat werk voor de radio.

Daarna begon zijn professionele acteercarrière in Hollywood met The Strange Love of Martha Ivers. Groter en belangrijker was natuurlijk zijn rol als bokser die zich zonder scrupules naar de top bokst/knokt in Champion.  Het was het type rol waar hij in zijn latere carrière regelmatig zou in te zien zijn; een eerder zelfzuchtig, soms egoïstisch macho type, stevig en egocentrisch. Het werd meteen ook de eerste film waarvoor hij een Oscar-nominatie kreeg. Maar Douglas bewees in de films die volgden dat hij ook kon schitteren in andere  filmgenres en -rollen : in westerns (Gunfight at the O.K. Corral), kostuumfilms (Spartacus) en thrillers (Out of the Past).

Zeker ook het vermelden waard : zijn rol als Vincent van Gogh in Lust for Life waar hij de New York Critics Award voor kreeg in de categorie Beste acteur.

In 1955 werd Kirk Douglas dan filmproducent en richtte hiervoor Bryna Productions op (Bryna was de voornaam van zijn moeder). De films van zijn bedrijf waren niet van de minste: Spartacus, Paths of Glory, Lonely Are the Brave maar hij produceerde ook films voor anderen. Een tijd later richtte hij zelfs een tweede productiebedrijf op: Joel Productions.

Toen hij de leeftijd van zestig jaar naderde en nog steeds hoofdrollen vertolkte, regisseerde hij begin de jaren ’70 ook een aantal van zijn films. In deze periode engageerde hij zich ook voor een aantal projecten die niet rechtstreeks met zijn status als acteur te maken hadden. Zo getuigde hij tijdens een zitting van het Amerikaans Congres rond discriminatie van en rond het misbruik van ouderen of bejaarden. Meer nog, hij werd zelfs Ambassadeur voor het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken en het USIA (United States Information Agency).

In 1981 kreeg hij de Presidentiële Medal of Freedom, in 1983 de Jefferson Award voor zijn persoonlijke bijdrage als burger aan de Staat. Van de Franse Regering kreeg hij dan weer de titel van Chevalier du légion d’honneur als waardering voor wat hij had betekend voor de filmwereld.

In 1987 won hij de American Cinema Award, in 1988 de German Kamera Award, in 1989 een Prijs voor zijn volledige carrière van de Board of Review.

Kirk Douglas trouwde meerdere keren, een eerste maal in 1943 met Diana Dill, het paar kreeg twee kinderen: Michael Douglas en Joel. In 1951 werd de echtscheiding uitgesproken, in 1954 huwde Kirk Douglas opnieuw, deze keer met Anne Buydens. Ook zij kregen twee kinderen, Peter en Vincent.

Kirk Douglas bracht ook twee boeken uit: Dance With the Devil (1990) en The Secret (1992).

In 1988 werd zijn autobiografie uitgebracht onder de titel The Ragman’s Son.