Er was eens... in een ver, ver chocoladeland. Nee, nee...toch niet, zo begint deze sprookjesachtige verfilming van Tim Burton niet. Je bent de eerste minuten van de film wél te gast in de chocoladefabriek die centraal staat in deze film. In een mum van tijd weet je hoe het er aan toe gaat in de factory. En maak je via de voice-over kennis met een buurtbewoner van deze instelling : Charlie Bucket (Freddie Highmore die Johnny Depp leerde kennen in zijn rol in Finding Neverland). Charlie is een arm jongetje dat in een oud, scheefgetrokken huisje (letterljk dan) woont, samen met zijn mama, papa én zijn twee oma's en opa's. De oudjes onder het gezelschap weten nog wel wat verteld over de chocoladefabriek want lang, lang geleden werkten er nog een pak mensen. Tot ze op een dag allemaal op straat stonden en vriendelijk bedankt werden voor hun diensten. Sindsdien is de productie van de bruine zoetigheid er zeker niet minder op geworden terwijl hetzelfde kan gezegd worden van het succes van de lekkernij die over de hele wereld wordt verdeeld. En toch... de laatste vijftien jaar heeft niemand ook maar één werknemer de bedrijfsterreinen zien betreden of verlaten. Vreemd toch... Op een dag pakt men uit met een bijzondere wedstrijd waarbij vijf exclusieve prijzen kunnen gewonnen worden. Vijf 'Golden Tickets' voor de chocoladefabriek. Zie het maar als een vijftal vip-arrangementen waarbij men één dag lang de bijzondere gast mag zijn van Willy Wonka, de grote baas van de chocoladefabriek. Een rondleiding door de fabriek, een blik achter de schermen van de chocolade-industrie, en wacht maar eens af wat voor een verrassingen mijnheer Wonca nog in petto zal hebben voor de winnaars ! Door het grote internationale succes van de Wonka-chocoladerepen lijkt het vijftal winnaars een internationaal gezelschap te zullen worden. Augustus Gloop, een dikkertje uit Duitsland, Veruca Salt, een verwaand en oververwend Engels kind, Violet Beauregarde, een kampioen in het kauwgommen, en dan is er nog Mike Teavee, een videogame-verslaafd en agressief kereltje (de States zeker ?...) en... door een ongelooflijk toeval kan ook Charlie zo'n gouden mega-ticket bemachtigen (we verklappen hier niets want kijk maar eens naar de titel...). Ondanks het feit dat hij maar één keer per jaar - telkens voor zijn verjaardag - zo'n chocoladereep krijgt ! De bejaarde ex-werknemer van de chocoladefabriek wordt natuurlijk zijn gezel want iedere winnaar mag een ouder(e) meenemen om hem te begeleiden op de verrukkelijke daguitstap.

Charlie and the Chocolate Factory is natuurlijk gebaseerd op het gelijknamig boek van Roald Dahl dat voor het eerst werd gepubliceerd in 1964 en waarvan al meer dan 13 miljoen exemplaren werden verkocht in wel 32 verschillende talen. Felicity Dahl, de weduwe van de inmiddels overleden auteur was ook nu weer een belangrijk aanspreekpunt én geen wildvreemd iemand voor Tim Burton.Toen hij in 1996 James and the Giant Peach produceerde kwam hij al in contact met haar. Felicity betreurt dat haar man niet samen met Burton aan dit filmproject heeft kunnen werken want samen zouden ze een briljant duo gevormd hebben aldus nog Felicity Dahl. Maar Burton is niet de enige die zich verbonden voelt met Roald Dahl.Zo kwam scenarist John August jaren geleden ook al op een bijzondere manier in contact met de auteur. Als opdracht voor school werd in het derde middelbaar gevraagd een brief te schrijven naar een bekend iemand en terwijl de meerderheid van zijn klasgenoten kozen voor Jimmy Carter stuurde hij zijn pennevruchten naar Dahl en... kreeg zowaar een postkaart terug !Voor de scenarist van ook al Big Fish is het dus een bijzondere eer dat hij de tekst van wat toen al zijn favoriete boek was, mocht herwerken tot een film. Voor de opnames van Charlie and the Chocolate Factory werden maar liefst zeven afdelingen van de Pinewood Studio's in Engeland ingepalmd. Logistiek dienden er ook bijzonder zware inspanningen geleverd te worden, zeker als je weet dat Tim Burton niet zo snel tevreden is. Echte eekhoorns was maar één van zijn wensen maar als je er bij de opnames 100 wilt inzetten, dan is dit helemaal niet te realiseren natuurlijk. 40 levende stuks dan maar (aangevuld met exemplaren uit de FX afdeling), in de handen van vier geduldige dierentrainers die 19 weken (!) lang de beestjes de kunstjes aanleerden die ze later voor de camera mochten tonen voor iets wat hen nog niet eens zo veel screen time opleverde.

De films die Tim Burton maakt zijn bijna een genre op zichzelf. De filmmaker heeft er niet de minste moeite mee om sprookjes of sprookjesachtige vertelsels of scenario's naar een langspeelfilm te gaan vertalen. Altijd heel speels, heel kleurrijk en met bijzonder veel fantasie. Met oogverblindende decors die iedereen visueel écht wel zal smaken en naar waarde weten te schatten, omgevingen waarbij alle ingrediënten door de lucky five mogen opgegeten worden. En waar wel moet opgepast worden dat men geen duik neemt in de rivier van stromende en lekker ruikende vloeibare chocolade, chocolade-lopen i.p.v. waterlopen dus, gevoed door een chocolade-waterval even verder... Kleine mannetjes - Oompa-Loompa''s (geen kabouters !) die een belangrijke taak hebben in het geheel van activiteiten in de fabriek. Het zijn deze achtergronden en dit soort verhalen waar Johnny Depp zich heel goed in thuis voelt en dus was hij met stip de beste chocoladepiet-keuze die een Burton-fan zich maar kan indenken. De samenwerking met Tim Burton is natuurlijk niet nieuw, remember Edward Scissorhands, iets wat al een eeuwigheid geleden lijkt. en dat is er maar één van... Charlie and the Chocolate Factory zal dus voor de fans van Tim Burton (films) ongetwijfeld een schot in de roos zijn. Maar de anderen zullen maar gematigd enthousiast zijn.