Het leven en de carrière van Donna komen niet echt van de grond. Maar op een avond lijkt een televisieshow dit te gaan veranderen. Daarin is te zien hoe Sally Weston haar nieuwste boek voorstelt en zeer overtuigd recht in de camera kijkt wanneer ze zegt dat iedereen zijn of haar droom kan waarmaken, als men maar in zichzelf gelooft en bla bla bla en bla bla bla...

De raad opvolgen van Weston zou Donna in elk geval wat meer zelfrespect geven en... haar dan wél (letterlijk) van de grond doen gaan want als airhostess werk je natuurlijk meer in het vliegtuig dan op de begane grond. Ze neemt er vrede mee dat je klein moet beginnen en kan de baas van een wel heel klein firmaatje overtuigen dat zij gewoon de nieuwste werknemer van zijn bedrijf moét worden. En haar twee vriendinnen ook natuurlijk want die hebben hetzelfde ideaalbeeld van de airhostess als zij. Christine en Sherry mogen dan ook net als haar vanaf de start in pakjes in schreeuwerige kleuren rondlopen waarbij het vooral de bedoeling is de boezem te gaan accentueren en de minirok zo kort mogelijk te dragen.

Aangezien dit maar een springplank is naar meer roem zet men snel de volgende stap : Royalty Airlines, een luchtvaartmaatschappij met veel meer aanzien, zij het dat precies het tegenovergestelde wordt uitgestraald door John Whitney, de man die verantwoordelijk is voor het Royalty Airlines Training Center. Het loopt verkeerd af voor Donna en niet zij maar haar twee vriendinnen mogen hun taak vervullen op de transatlantische vluchten, terwijl zij zich moet tevreden stellen met de kleine, binnenlandse verbindingen...

Pas wanneer ze een tijdje meedraait in haar nieuwe functie gaat ze zich vragen stellen over het niet geslaagd zijn (ze is dan ook blond...) en neemt contact op met Weston. Men komt al gauw tot de vaststelling dat het bij haar recrutering niet allemaal eerlijk verlopen is.

View From The Top roept verwachtingen op van grappen waarbij debuterende stewardessen er op het volledige vliegtuig een absolute puinhoop en knoeiboel van maken en je hebt weinig fantasie nodig om in te vullen hoe ze dat zouden kunnen doen. Maar dat is het nu eigenlijk net niet. Deze film van Braziliaan Bruno Barreto is een snel in elkaar gebokst verhaaltje met de soms charmante, dan weer knappe maar zelden echt grappige Paltrow die verliefd wordt op Mark Ruffalo en gaat beseffen dat haar droomjob ook wel een keerzijde heeft. Gelukkig blijft de film best wel genietbaar en ook de muziek draagt hier een belangrijk steentje toe bij. Let ook op het rolletje van George Kennedy ls één van de passagiers op een Paltrow-vlucht, een knipoog naar de Airport films. View From The Top leent zich niet echt tot extra's dus het is niet verrassend dat die niet voorzien zijn. We moeten ons tevreden stellen met een drietal trailers van andere RCV-films waaronder het meesterwerkje The Hours van Stephen Daldry.