Toegegeven, er hangen voor ons wel wat jeugdherinneringen vast aan Suske en Wiske. Geen jeugdsentiment, want daarvoor waren stripalbums als Suske en Wiske, De Rode Ridder en Jommeke' voor ons in onze kinderjaren net niet belangrijk genoeg. We hebben echter wel nog een mini-verzameling Suske en Wiske’s bewaard en als je weet dat het album “Suske en Wiske de Texasrakkers” van Willy Vandersteen al werd uitgebracht in 1959, dan stelt een mens zich toch de vraag waarom het zolang en meer dan 200 miljoen verkochte exemplaren heeft moeten duren eer er een filmversie werd gemaakt van het gezelschap Suske, Wiske, Tante Sidonia, Jerom, Lambik, Professor Barrabas enz… Misschien leek de tijd nu pas rijp voor een filmversie van de populaire strip-familie, net nu de grote Spielberg ook al zijn interesse heeft laten blijken voor die andere stripheld, Kuifje.

Om een degelijk product te kunnen afleveren moet je richting buitenland denk je dan want wie zou ook maar durven denken dat er enige know how van betekenis is in dit Belgenlandje om dit soort van project tot een goed einde te brengen ?  Wij niet, maar dat was voor we op een maandagmorgen zaal vier van Kinepolis Brussel binnenstapten, vastbesloten om de film een eerlijke kans te geven. In aanwezigheid van een groot deel van de stemmen-cast nota bene.

Zoals de titel al laat vermoeden speelt het belangrijkste stuk van het verhaal zich af in Texas. Slechterik van dienst is ene Jim Parasijt (met de voor veel kleintjes misschien iets te veel schrikaanjagende stem van Guy Mortier) die de hand heeft kunnen leggen op een groen poeder dat de toverkracht bezit om iedereen die er mee in contact komt te verkleinen. En dat hebben de plaatselijke rangers in Texas wel geweten wanneer ze na de confrontatie met J.P. het formaat hebben dat nog net in een glazen fles past ! En wanneer een fles met daarin ranger Tom ten huize Suske en Wiske opduikt is het duidelijk dat onze helden richting Texas zullen mogen trekken om er de strijd aan te gaan met de snoodaard met het groene poeder !

“Suske en Wiske en de Texas Rakkers” heeft ons aangenaam verrast. De personages uit de strips werden door de makers echt wel op een bijzonder overtuigende manier tot leven gewekt. Onze kritische maar objectieve recensentengeest zou niet tevreden geweest zijn met pakweg een aantal sterke gelijkenissen – alhoewel, we hadden ons beperkte maar bijzonder waardevol testpubliek mee om minder positieve gedachten desnoods te counteren – maar zelfs de echte fans van S&W zullen moeten toegeven dat het wel lijkt alsof men in een levensechte droom hun favoriete stripfiguren tot leven ziet komen. Enkel de hond in de film liet het bij ons wat afweten, maar het is dan ook decennia geleden dat wij nog een Suske en Wiske album van voor naar achter hebben uitgelezen. Het zou een blunder zijn van de makers mocht het beest niet in de albums getekend geweest zijn, dus nemen we maar aan dat deze specifieke viervoeter ook al zijn tijd meegaat in stripland en dus terecht ook een plaatsje krijgt in deze eerste animatiefilm rond Sus en Wis.

“Suske en Wiske…” is een animatiefilm die zich niet zo makkelijk laat vergelijken met andere films in dit genre. Het eindproduct is immers niet 2-D maar heeft alle kenmerken van 3-D waardoor je aan films als “Toy Story” gaat denken maar dan in een eerste, eenvoudige versie wel te verstaan. De makers blijven bewust ver weg van de dingen waar een animator slapeloze nachten en/of nachtmerries aan overhoudt/overhield zoals stromend water of de moeilijkste gelaatsuitdrukkingen. In mindere mate misschien omdat het technisch bijzonder moeilijk om realiseren is, maar allicht vooral omdat men vermoedelijk trouw wou blijven aan het bronmateriaal. Daar is het behouden van de eenvoudige zwarte ovale oogjes zoals in de strips slechts één bewijs van. Een terechte keuze en niet eens een minpunt wat ons betreft.

De basis voor de film is het origineel stripverhaal uit, gaat U er maar even voor zitten, 1959 (!) dat trouwens dezelfde titel had als de film nu meekreeg (de stripverhalen worden al gepubliceerd sinds 1946 !). Guy Mortier die naar eigen zeggen het S&W-virus al te pakken kreeg toen hij op vierjarige leeftijd een krantenwinkel bezocht, (her)schreef het scenario samen met Dirk Nielandt en EricWirix. Zowel Mortier als Nielandt hebben Humo als gemeenschappelijke noemer en het is dan ook niet verrassend dat het tijdschrift in deze animatiefilm even in beeld komt, iets wat overigens ook opgaat voor een vrachtwagen van Dreamland en één van Colruyt. En mocht je denken dat Belgacom alleen een vermelding krijgt in de eindgeneriek dan heb je tijdens de film de scène gemist waarin Lambik leest dat je voor film echt wel bij Belgacom TV moet zijn… Ons select testpubliek bekeek het allemaal met een uitermate tevreden blik op het kindergezicht en sloot de visie af met iets wat wij probleemloos hebben vertaald naar een drie Filmfreak-sterren. Release op 21 juli 2009. Allen daarheen dus want wat gezond filmchauvinisme voor dit Belgisch product op die dag mag wel…