De musicalbewerking van Oliver Twist was een dikke en Oscarwinnende hit in 1968, dus waarom geen musicalversie proberen van Charles Dickens’ onsterfelijke kerstklassieker A Christmas Carol uit 1843? Een valabele vraag bij een verhaal waarvan – zo lijkt het wel – elk jaar een nieuwe adaptatie wordt gedraaid.

Nochtans zijn de initiatiefnemers van deze Scrooge niet dezelfde als die van Oliver: andere studio, andere producent, andere componist zelfs. De enige raakpunten zijn director of photography Oswald Morris en de sets in de Sheppertonstudio’s, waarvan er delen opnieuw werden gebruikt.

In tegenstelling tot Oliver is deze film niet gebaseerd op een Broadwaymusical. Leslie Bricusse componeerde alle composities voor de film zelf. Later vormden diens zangstukken wel de basis voor een theateradaptatie die in 1992 voor de eerste keer werd opgevoerd. Wat vooral opvalt is dat Bricusse heel trouw blijft aan Dickens’ bronmateriaal. Het verhaal krijgt tussen de liedjes door alle ruimte om te ademen, en ook Ronald Neame verliest als regisseur nooit de essentie uit het oog bij wat meteen ook de eerste kleuradapatie was van Dickens’ novelle. Deze versie is zelfs een van de weinige waarin het personage van Marley (Alec Guinness) aan het eind nog even terug komt spoken. Ook de hellevuurscène is een toevoeging die aan deze adaptatie een uniek cachet geeft. Die scène bleek zelfs zo intens dat ze uit verschillende televisiekopijen is weggeknipt.

Oorspronkelijk zou Richard Harris de rol van tot inkeer komende supervrek Ebenezer Scrooge vertolken, maar hij kon zich niet vrijmaken van de set van Broomfield, een film waarvan hij coregisseur was. Rex Harrison toonde zich bereid om de rol over te nemen, maar uiteindelijk gaf ook hij forfait. De toen 33-jarige Albert Finney kreeg zo de rol die hij onder lagen groezelige vrekkenmake-up moest vertolken, al kan hij in de Christmas past flashbackscène ook gewoon zichzelf zijn.

Guinness had niet zo’n goede herinneringen aan de opnames: hij kreeg een dubbele hernia door het zware harnas dat hij moest dragen waaraan de kabels waren bevestigd voor de ‘vliegscènes’. En dan werd zijn muzikaal nummer ook nog weggeknipt uit de finale versie. De kans dat hij Thank You Very Much zal hebben meegezongen aan het eind is dan ook aan de kleine kant.

Hoe dan ook, een terechte kerstklassieker, deze uitbundige en uiterst sfeervolle versie van Scrooge. Een humbug voor alle tijden.