Jong zijn en wat willen … het was verdekke niet eenvoudig in het Roemenië van de jaren zeventig. Het autoritaire en verstikkende communistische beleid van president Nicolae Ceausescu lag als een juk over het land, daarbij persoonlijke vrijheden van de bevolking belemmerend en daarvan waren ook jongeren het slachtoffer.

Debuterend langspeelfilmregisseur Alexandru Belc was van plan om daarover een documentaire te draaien, maar voelde gaandeweg dat er eerder een speelfilm inzat. Een die hij situeerde in 1972, het zevende jaar van Ceausescu’s bewind. Was toen onder meer in de ban geslagen: luisteren naar verderfelijke vrije Westerse muziek. Een ideale voedingsbodem voor een film die prille liefde koppelt aan duistere represailles en voyeuristische spionageactiviteiten. Neen, Das Leben Der Anderen is niet veraf in deze Metronom. Een film die stevig ingebed zit in ware feiten, ook al is het omkaderende verhaal fictie.

Centraal staat de zeventienjarige Ana (een meer dan potente Mara Bugarin), stapelverliefd op leeftijdsgenoot Sorin (Serban Lazarovici) die haar op een onzalige dag plompverloren meedeelt dat hij met zijn ouders naar Duitsland gaat verhuizen. Ontroostbaar is ze daardoor, en ze hoopt dat ze hem op een clandestien feestje bij een paar van haar klasgenoten alsnog op andere gedachten kan brengen of toch minstens haar ware liefde voor hem kan bewijzen door met hem naar bed te gaan. Maar alles draait anders uit dan gepland als plots de Securitate met veel machtsvertoon op de stoep staat.

Metronom is behalve de titel van deze film ook de naam van een radioprogramma dat de Roemeense presentator en muzikant Cornel Chiriac vanuit Duitsland verzorgde voor de piratenzender Radio Free Europe. Chiriac was in 1969 zijn geboorteland ontvlucht daar hij door de staatspolitie werd beschouwd als een vijand van de natie. In maart 1975 werd Chiriac neergestoken in München, en algemeen wordt aangenomen dat de Securitate een hand had in die aanslag. Dus neen, Roemeense jongeren mochten niet naar de programma’s van Chiriac luisteren, maar daar veegden ze dus vierkant hun voeten aan zoals blijkt uit deze Metronom.

Belc laat de authenticiteitsmeter trouwens vlot naar elf gaan door echte opnames van Chiriac in de narratie in te bouwen. Hij nam zijn film ook volledig op in het 4:3-formaat: even wennen in het begin is dat, maar het benepen beeld blijkt wonderwel te passen bij de verstikkende omgeving waar Ana en haar leeftijdsgenoten hun leven moeten leven. En die vormgeving krijgt kippenvelvleugels in een lange sfeervolle dansscène waarin de jeugdigen onbekommerd genieten van de muziek, culminerend in Light My Fire van The Doors, door Chiriac gedraaid tijdens een in memoriam na het overlijden van Jim Morrison.

Metronom is historisch accuraat, karakterieel sterk en visueel weerbarstig en zet daar zowel de dag als de nacht mee in vuur en vlam. Te catalogiseren onder de k van kostbaar kleinood, dit filmpje.

Gezien op Film Fest Gent.