En toen besloten ze om bij Dreamworks Animation nog eens in het Shrek-universum te duiken. Wat zowaar al geleden was van 2011, en dat is best lang gezien de toch wel hoge commerciële ranking van die films. In afwachting van een vijfde volwaardige Shrek kreeg Puss In Boots de eer en het genoegen om de franchise te revitaliseren. Niet dat die beslissing van dag op dag werd genomen: eigenlijk waren er in 2012 al plannen voor een opvolger op de eerste Puss In Boots, maar er kwamen nogal wat verhaal- en personeelswissels bij kijken vooraleer deze sequel een feit was.

Al is het poezebeest nooit echt weg geweest daar fans zich op Netflix konden laven aan een afgeleide serie waarvan er tussen 2015 en 2018 toch een respectabele 78 afleveringen werden gemaakt. Maar die serie moest het doen zonder Puss’ geheime wapen: de stembanden van Antonio Banderas. Want dat hoogst aanstekelijke Spaans-Engels accent van Antoon Aus Màlaga alleen al maakt van deze animatieprent een genot voor de oorschelpen. Ook de pupillen mogen zich laven aan bij tijd en wijlen verbluffende (karakter)animatie. Om de uitsmijter nu maar al van stal te halen: Puss In Boots – The Last Wish is de beste Dreamworks Animatie-langspeler in jaren. Zo niet eeuwen.

De verhaalscharnier in deze sequel: het gelaarsde titeldier ontdekt dat hij in zijn negende leven zit. Gevaarlijk voor een legendarische held die elke dag met gevaar in contact komt. Dus gaat hij op zoek naar de vindplaats van een gevallen ster waar nog een finale wens inzit. Zijn wens: terug negen volle levens krijgen vaneigenst. Op die tocht krijgt hij gezelschap van oude bekende Kitty Softpaws (Salma Hayek) en een naar vriendschap hunkerende kleine hond (Harvey Guillén) en tegenstand van Goldilocks (Florence Pugh) en haar drie beren die ook een wens willen poneren. De grootste stoorzender is dan weer de uit een achttiende eeuws kinderrijmpje gehaalde Little Jack Horner (stand-upkomiek John Mulaney), een uit de kluiten gewassen pruimentaartenvretende papzak die over animatielijken gaat om de ster als eerste te vinden. En oh ja, ook Magere Hein is van de partij.

Regisseur Joel Crawford en de rest van het Dreamworks-team houden de karakters levendig, het gros van de grappen fijn en de animatie succulent. De enige echte haarbal is eigenlijk het personage van Horner: te overdadig geanimeerd, niet subtiel genoeg en enkel maar aanwezig omdat er nu eenmaal een boosaardige antagonist moet zijn. Feilloos is Puss In Boots – The Last Wish dus geenszins, zeker niet in het tweede deel wanneer het allemaal net iets te formulaïsch dreigt te worden. Maar dat zijn gezifte muggen in een grotendeels heel aimabele familiefilm met fenomenale kattengedragchoreografie waarin de goede luim het haalt van overdadig gebral. Muchas gracias Puss – en Antonio – voor deze beste Dreamworks Animatie-langspeler in jaren. Zo niet eeuwen.