Sidney J. Furie had duidelijk iets met de Vietnamoorlog gezien hij er drie films over draaide die min of meer een trilogie vormen.

In 1978 leverde hij The Boys in Company C af, een film over de training en opleiding van infanteriesoldaten. Na deze Purple Hearts – die zich grotendeels op het slagveld afspeelt – volgde in 2001 nog Going Back waarin een Amerikaanse veteraan vele jaren na de oorlog terugkeert naar Vietnam. Furie was naast regisseur ook coscenarist en producent van Purple Hearts, dus een groot deel van de redenen waarom het eindresultaat zich laat omschrijven als ‘hilarisch slecht’ kan hij niet naar anderen schuiven. Let op: deze volledig op de Filippijnen opgenomen film heeft zeker zijn kwaliteiten, maar het overdadig foute stationsromanscript veegt die zo goed als allemaal van de mat.

Centraal staat de romance tussen legerarts Ken Wahl en verpleegster Cheryl Ladd. Ze leren elkaar kennen tijdens een spoedoperatie in Da Nang, en de tot over zijn oren verliefde Wahl doet er tijdens zijn verdere Vietnamexploten alles aan om haar zoveel mogelijk te ontmoeten en haar de zijne te maken. Wat leidt naar een finale die Furie wel regelrecht uit een zogenaamde daytime soap opera lijkt te hebben geplukt. Je moet ze zien om te geloven. Horen om te geloven moet je dan weer doen met de opdringerige score van Robert Folk die eigenlijk ook meer bij soapseries of een rip-off van The A-Team zou passen.

Een ding is zeker: de 347.304 Amerikaanse soldaten die een Purple Heart-ereteken ontvingen voor hun heldhaftige verdiensten aan de Vietnamoorlog verdienden een beter eerbetoon dan deze opgeblazen romantische draak. Het lijkt wel alsof Furie een Vietnamversie wou maken van An Officer And a Gentleman maar de afwezigheid van een hitgevoelige soundtrack brengt hem zelfs gevoelsmatig niet eens in de buurt.

Geinige tagline op de poster wel: Nothing could have prepared him for the danger, the fear, the violence … or the woman. Ontdekken dat onschuld het eerste slachtoffer van de (Vietnam)oorlog is deden we pas twee jaar later met Oliver Stones Platoon.