We zagen 'm twee jaar geleden al eens, destijds goed voor de op drie na beste film dat jaar. Twee keer dezelfde film bekijken is hoogst uitzonderlijk en enkel de bevestiging van het sublieme, verrukkelijke, intrigerende staaltje van top-cinema die David Lynch destijds afgeleverde. Patricia Arquette, nochtans geen top-actrice, schittert in één van haar beste, zoniet haar beste rol ooit, hetzelfde kan gezegd worden van Bill Pullman. Het is zalig meer dan twee uur ondergedompeld te worden in de unieke David Lynch-sfeer en nog wat te blijven nagenieten bij de eindgeneriek. Het verhaal (proberen) samenvatten of uitleggen zou enkel het bewijs zijn van een ongepaste pretentie en een gebrek aan respect voor deze wel heel bijzondere filmmaker...