Het combineren van animatie en échte acteurs, live action zeg maar want dat klinkt toch zo veel beter, is iets wat vroeger al werd gedaan. We moeten niet eens zo diep in ons filmgeheugen graven om tot Who framed Roger Rabbit te komen. Dat heeft veel te maken met de kwaliteit en de uitstraling van die voorganger die het toch wel met een straatlengte wint van deze Looney Tunes : Back in action. Warner Bros heeft naast een indrukwekkende Batmobiel natuurlijk een indrukwekkend archief van tekenfilmfiguurtjes waaruit kan geput worden om in een film als deze los te laten : Tweety, Granny (het bejaarde grootmoedertje), Yosemite Sam, de buitenaardse Marvin, de figuurtjes zelf zien op het scherm zegt zo veel meer dan het lezen van de opgesomde namen. De twee belangrijkste zijn natuurlijk nog steeds Daffy Duck en Bugs Bunny (de rivaliteit tussen de twee nam al een aanvang in 1951 toen Chuck Jones de twee in de film Rabbit fire tekende). De top van Warner Bros heeft nu een pijnlijke keuze moeten maken tussen het konijn en de eend met als resultaat dat één van hen de wereld van Warner Bros wordt uitgestuurd.

Het is D.J. Drake (Brendan Fraser) die de opdracht krijgt om Daffy Duck naar de uitgang te brengen. Drake is bewakingsagent bij Warner Bros want zijn audities en ambities om stuntman te worden liepen steeds verkeerd af waarna men hem dan maar een baantje gaf als beveiligingsagent. Zijn vader heeft het nochtans wél waargemaakt bij de Studio, Damian Drake (Timothy Dalton) heeft er ondertussen al heel wat succesvolle Spy movies opzitten en is eigenlijk een goudmijntje voor Warner. Maar... zelfs de uitzetting van Daffy loopt in het honderd en de wilde achtervolging verstoort niet alleen de opnames van de nieuwste Batman-film, de peperdure vierwieler van de held moet er zelfs aan geloven. Resultaat : Daffy & D.J. Drake worden allebéi de laan uitgestuurd... Bij zijn thuiskomst krijgt Drake een onheilspellende videootje te zien waarin getoond wordt hoe zijn vader (ook spion in het échte leven...) het op zijn zoektocht naar de fameuze Blue Monkey Diamond aan de stok krijgt met de ACME firma en zelfs wordt gevangen genomen. Het is dan ook niet verrassend dat Drake en Duck handen en (zwem)vliezen/poten in elkaar slaan om de beroemde papa te gaan bevrijden. Ondertussen is men zich bij Warner Bros gaan realiseren dat Daffy moeilijk of niet kan vervangen worden en wil men hem terugwinnen. Bugs Bunny en Kate reizen het duo dan maar achterna... De reis vol avonturen gaat naar Las Vegas, Afrika, Parijs,...

Het moet voor Joe Dante (Gremlins 2 : The new batch, Matinee) leuk geweest zijn om de combinatie te mogen maken tussen animatie en live action. Het lijkt er bij Looney Tunes echter op dat men er zonder veel nadenken en zonder een ingekaderd scenario is ingevlogen en bij het maken van de prent er continu nieuwe zaken heeft bij gefantaseerd. Zo van hey, zou het niet leuk zijn om ook een animatie-versie van zo'n Japanse speelgoedhond te voorzien in de film ?... Eigenlijk niet neen. Door het grote aantal herkenbare figuurtjes uit de Warner Bros geschiedenis had de film genoeg aan iemand als een Brendan Fraser om de heldenrol te gaan vertolken. Het mag dan misschien niet zo spectaculair zijn als in de Mummy-films, de rol ligt hem wel. Anders is het met Steve Martin. Die doet te hard zijn best om er iets speciaals van te maken en doet ons teveel denken aan dat onuitstaanbare typetje uit de Austin Powers films. De ganse setting van het ACME bedrijf lijkt overigens gebaseerd op 'Doctor Evil' en zijn bende gestoorde medewerkers. De rol van Kate is voor Jenna Elfman die voor haar rol van Dharma in de ABC televisieserie Dharma and Greg nog een Golden Globe kreeg. Op het vlak van langspeelfilms was ze ook al te zien in Keeping the Faith met Ben Stiller en Edward Norton die met die film overigens zijn regiedebuut maakte. Wat heel leuk is aan Looney tunes is het feit dat er zoveel te zien is op het scherm dat je het onmogelijk allemaal kunt opgemerkt hebben na één keer kijken. In de achtergrond spelen zich soms dingen af die aan je aandacht ontsnappen gewoon omdat je het niet allemaal kunt zien. Looney Tunes zit ook stampensvol verwijzingen naar andere films (zelfs Nemo wordt even vermeld !) en dat maakt het uiteindelijk best wel een aardige film.