De heksen zijn de wereld nog niet uit. Zij hebben als einddoel het uitroeien van de mensheid en voeren deze strijd al eeuwen lang. The Last Witch Hunter steekt van wal met een scène die zich afspeelt eeuwen geleden wanneer Kaulder (Vin Diesel met de zoals steeds laaaaaaaaaaage stem) in een finaal gevecht met de ‘Witch Queen’ (zo’n beetje de über-heks zeg maar – maar dan zonder zelfstandig statuut) dit lelijke mormel naar de eeuwige jachtvelden verwijst en als straf opgezadeld wordt met de onsterfelijkheid. Of toch weer niet?

Van de Middeleeuwen gaat het naar het heden. New York. Vin Diesel is de enige overblijvende van de organisatie van de ‘Orde van de Bijl en de Boog’ met als tweede belangrijke pion Dolan de 36e (Michael Caine die zijn rol vergelijkt met die van de butler Alfred in Batman) maar ook de Heksenraad heeft een belangrijke functie in de organisatie. Zij staan in voor het berechten van de slechteriken wiens daden rechtstreeks of onrechtstreeks verband houden met de Heksen. Kaulder wordt na acht eeuwen inzet geconfronteerd met de dood van een Dolan. Of daar lijkt het toch op. Eigenlijk een primeur want nooit eerder richtte men zich tot de geestelijke leider van de groep. En dus moet Kaulder op zoek naar wie verantwoordelijk is voor de dood van deze Dolan. En daar hoort een bezoek aan een ‘Memory Bar’ bij waar hij een beroep moet doen op Chloe (Rose Leslie) die hem als ‘dream walker’ moet helpen om te graven in Kaulder’s geheugen. En op die manier de ontbrekende puzzel-stukjes moet zien te pakken te krijgen die hem moeten helpen om zijn opdracht als ‘Witch Hunter’ ook in deze moeilijke periode tot een goed eind te brengen.

De idee tot het maken van deze film is verrassend genoeg mede bepaald door de bijzondere interesse van Diesel zelf voor het gamen. Hij is al vele jaren bezeten door het spel Dungeons and Dragons, in die mate zelfs dat hij een tijd geleden werd gevraagd om het voorwoord te gaan schrijven voor het boek 30 years of Adventure: A Celebration of Dungeons & Dragons. Toen Diesel vijf jaar geleden contact had met scenarist Cory Goodman volgde niet geheel onverwacht, een eerste versie van een scenario rond een stoere heksenjager. Men kwam hierna al snel terecht bij filmmaker Breck Eisner die in 2005 al zijn regiedebuut maakte met Sahara. Eisner, zelf een enorme fan van Highlander bijvoorbeeld, zag Vin Diesel in de hoofdrol onmiddellijk zitten. De rest laat zich makkelijk raden.

Het publiek in een zaal waar The Last Witch Hunter wordt gespeeld zal voornamelijk bestaan uit fans van Vin Diesel en liefhebbers van dit soort van (heksen-)films. De speciale effecten worden heel nadrukkelijk naar de voorgrond geduwd in deze film die maar zelden, of zelfs niet, weet te bekoren. Visueel ligt het er, CGI-matig zeker, vingerdik op en zoals wel vaker gebeurt verliezen de mensen die verantwoordelijk zijn voor het visuele hocus-pocus op het scherm, alle zin voor realisme wanneer ze in overdrive gaan.

De scène waarin de stad wordt overspoeld door een nieuwe plaag wanneer Caine naar buiten kijkt is bijzonder dunnetjes. Idem voor de 'rit' die Vin Diesel maakt op de grootste en sterkste tegenstrever naar het einde van de film toe. Het is moeilijk om de dag van vandaag hier nog van onder de indruk te zijn. Het beperkte succes in België heeft de film enkel en alleen te danken aan de drie grote namen (Caine, Wood en Diesel) en het budget dat de makers ter beschikking kregen om deze film te maken. En dan kunnen we niet anders dan dit paragraafje afsluiten met nog meer slecht nieuws: afgaand op het einde van de film moeten we vrezen voor een tweede film en zelfs een derde lijkt ons niet onmogelijk. Dit was dus zeker niet de last Last Witch Hunter…