Ollie Trinke (enkel Ben Affleck raakt met zo'n naam opgescheept in een film) is een succesvol PR-man in de muziekbusiness. Voor zijn indrukwekkend salaris moet hij wel veel werken, héél veel zelfs. Gertrude (Jennifer Lopez in een korte rol...) is een redactrice die via deze weg in contact raakt met Ollie en daar komt natuurlijk meer van. Een huwelijk en... een kind ! Nochtans zal de komst van een derde familielid voor heel wat verandering moeten zorgen, tenminste als het van de zwangere Gertrude afhangt. Ze waarschuwt manlief dat hij wat gas zal moeten terugnemen wat zijn beroepsbezigheden betreft en zich zal moeten aanpassen aan de nieuwe familiesituatie. Concreet : op tijd thuis en tijd vrijmaken voor de baby en het gezin...

Maar na de geboorte van hun dochtertje loopt het fout. In plaats van de 'happy family' moet Ollie alleen verder, tenminste... met zijn pasgeboren dochtertje. Met zijn drukke beroepsleven, zijn afkeer van luiers en zijn gebrek aan kennis om het kleine mensje van een verse broek te voorzien kan hij niet anders of terugvallen op zijn vader. Tot overmaat van ramp gaat onze PR-man professioneel dan ook nog eens flink uit de bocht tijdens een meeting rond Will Smith en komt hij op straat te staan. Geen werk is geen geld en niet langer de mogelijkheid tot het afbetalen van de hypothecaire lening... Maar ondertussen groeit zijn dochter verder op, en leert hij in de videotheek in de buurt Maya kennen. Die ziet in hem aanvankelijk enkel een dankbare kandidaat voor het stellen van wat enquête-vragen maar na een tijdje komt er natuurlijk meer van. Vraag is natuurlijk hoe Ollie's dochtertje hier mee omgaat...

Jersey Girl valt best mee eigenlijk maar... dat heeft niets te maken met het feit dat Jennifer Lopez wel heel weinig screen time krijgt in deze film, noch met het feit dat Ben Affleck de hoofdrol vertolkt. Affleck mag dan misschien wel (voor de dames) een leuke smoel hebben maar op het vlak van acteren gaat hij hopeloos ten onder, let maar eens goed op in de scène waarin hij tot tranen toe probeert duidelijk te maken aan de camera (en ons dus) hoe erg hij zijn vrouw wel mist nu. Affleck zoiets laten doen werkt niet en het is jammer dat regisseur Kevin Smith (die deze film heeft opgedragen aan zijn vader zaliger) dat zelf niet heeft aangevoeld toen hij de bewuste scène draaide. De kleine Raquel Castro als Gertie in de film doet het daarentegen wél. Ontwapenend en charmant terzelfdertijd. We mogen dan misschien de keuze van Affleck op het einde van de film (vertrek uit de wachtruimte van het bedrijf waar hij solliciteert) filmmatig betreuren, Jersey Girl is toch wel een film die je iets meegeeft en bijbrengt. Hij herinnert je eraan hoe gelukkig je wel moet zijn met je kind(eren), je eigen gezinnetje met zijn eigen kleine probleempjes en zijn dagen vol verrukkellijke en gelukzalige momenten. Maar maakt aan de andere kant ook duidelijk dat tegenspoed in het leven achter het volgende hoekje kan schuilen en je leven in één klap ondersteboven kan gegooid worden. Jersey Girl is dus een charmant filmpje die je wat overwegingen en dingen geeft om over na te denken. En doe dat misschien vandaag wel en wacht niet tot morgen want dan kan het misschien al niet meer...