Lachen geblazen in het najaar van 2014 toen de hele wereld blijkbaar op zijn achterste poten stond nadat cruciaal e-mailverkeer van Sony Pictures te grabbel was gegooid. Interne afrekeningen, verwijten aan het adres van Hollywoodsterren en zelfs aan dat van Barack Obama … fraai was de interne keuken niet. De anonieme hackers verklaarden Noord-Koreanen te zijn en wat ze lieten zien was maar het topje van de ijsberg. Meer zelfs, ze verklaarden dat ze ook andere internetsystemen konden kraken. En dat gingen ze ook doen, indien Sony “The Interview” in de zalen bracht. De film – met een geplande release in december – stak immers de draak met Noord-Koreaans leider Kim Jong-Un en dat kon volgens de hackers niet door de beugel.

Sony besloot te bezwijken onder de druk en de film niet uit te brengen. Wat een schok door de entertainmentsector liet gaan: acteurs, regisseurs en aanverwante vonden het niet kunnen dat chantage de vrijheid van meningsuiting aan banden legde, en vonden de reactie van Sony kinderachtig. Ook president Obama veroordeelde de ban. ‘The Interview’ werd daarop via internetstreaming aangeboden, en uiteindelijk vlak voor kerstmis toch uitgebracht in een paar multiplexketens die tegen de boycot waren. Een succes werd het niet: wie de film wou zien had hem toen inmiddels legaal of illegaal via het web gezien, en ‘The Interview’ stierf een snelle dood in de multiplexen. Waarop Sony probeerde om de schade te beperken door de film ook gewoon in de Europese zalen uit te brengen.

De meest geslaagde grap in dit verhaal is meteen ook de meest zielige: “The Interview” blijkt immers nauwelijks om aan te zien, en is een ronduit belabberde en infantiele komedie. Misschien wordt het tijd dat het publiek – en niet enkel de Noord-Koreanen – tegen dergelijke drek in opstand komt. Of het gewoon links laat liggen binnen een sector waarvan de grote studio’s voor negentig procent economisch gestuurde beslissingen nemen.

Dave Skylark (een irritante James Franco) is een televisiepresentator die een druk bekeken televisieprogramma presenteert. In dat programma laten bekende Amerikanen in hun ziel kijken en doen ze ‘wereldschokkende’ bekentenissen: zo blijkt Eminem homoseksueel en draagt Rob Lowe een haarstukje. Wanneer de Noord-Koreanen zich opmaken voor een (kern)aanval op het Westen, lanceren Skylark en zijn producer (een zoutloze Seth Rogen) het idee om Kim Jong-Un te interviewen. Tot hun verrassing blijkt Jong-Un dat idee genegen, zij het wel met vragen die hijzelf vooraf levert. Wanneer de CIA weet krijgt van het komende interview verplichten ze Skylark om Jong-Un in ware James Bond-stijl te vermoorden.

Een ding is van meet af aan duidelijk: “The Interview” is een parodie. Een flauwe parodie, maar hoe dan ook een parodie. Niet serieus te nemen, door niets of niemand. Misschien wordt het gewoon tijd dat Rogen, Franco en hun vaste productiepartner Evan Goldberg (Pineapple Express, This Is The End) eens leren hoe een leuke komedie te maken. Een aflevering van de sublieme HBO-reeks ‘Veep’ bijvoorbeeld – waarin de Amerikaanse politiek op de korrel wordt genomen – biedt op vijfentwintig minuten meer geslaagde grappen dan het volledige oeuvre van dit trio samen. En neen, we hebben hier bij Filmfreak niets tegen vulgaire humor.

Toch kunnen we niets anders concluderen dat de puberale drek waar deze film voor meer dan de helft mee gevuld is, enkel en alleen maar op de mestvaalt tot volle bloei kan komen. En niet in de (thuis)bioscoop. Een openluchtvertoning op het terrein van een compostverwerkend bedrijf lijkt de enige geschikte biotoop voor de penismonologen van James Franco. Als de Noord-Koreaanse goegemeente echt op hun achterste poten stond voor en door dit filmpje, dan moet er inderdaad gesleuteld worden aan hun gevoel voor humor en tolerantie. Een ding is alvast zeker: een “The Interview 2” komt er in geen geval. De chantage van de Noord-Koreanen is alvast niets voor niets geweest.

Op het gebied van de extra’s is deze ironisch getitelde 'Freedom Edition' rijkelijk bedeeld. Inzicht in het productieproces krijg je vooral in de ondertitelde commentaartrack van Seth Rogen en Evan Goldberg. De rest van de extra’s bestaat vooral uit verwijderde of alternatieve scènes en korte featurettes die – hoeft het te verwonderen – uitpuilen van flauwe grappen. Zelden was het spreekwoord “geef de aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding” meer van toepassing dan hier.