Cinefieltjes in de dop (of volwassen liefhebbers van animatie) hebben niet te klagen momenteel. De tijd dat ze het moesten doen met een nieuwe Disneyfilm en maximaal twee andere titels per jaar ligt immers al heel lang achter ons. Grootschalige studio’s als Pixar, Dreamworks, Illumination en Big Sky Studio’s proberen om elk jaar minstens een nieuwe CG-animatieprent af te leveren (Dreamworks gaat daar zelfs moeiteloos over) en daarnaast zijn er nog tal van andere animatiefilms die vechten om een plaats op de releasekalender. Veel van die (veelal Europese) producties worden in die bioscoop trouwens heel summier uitgebracht en passeren op die manier – vaak met een grote spreidingsinterval - wel eens in elke arthousezaal.

Eind vorig jaar liep met veel succes “Ernest Et Célestine” in de zalen, en de prent bleek een geslaagde cross-over tussen kunstzinnige cinema en blockbusterentertainment die uitgroeide tot de 68e best bekeken film in de Belgische bioscopen van 2012. Is uiteraard geen positie waar je prijzen mee wint, maar deze kleinschalige Frans/Belgische productie deed het economisch gezien beter dan “The Lorax”, “ParaNorman” en “Frankenweenie”. Wie nog eens van de beste animatiefilm van vorig jaar wil genieten of hem op het grote scherm heeft gemist, kan de prent nu toevoegen aan zijn thuisfilmotheek.

“Ernest & Célestine” biedt geen ADHD-computergegoochel, maar fijne en zelfs vertederende handgetekende animatie die alles in huis heeft om kinderen en (nostalgische) volwassenen te verblijden. De film is geschreven als prequel op de boeken van de in 2000 op 72-jarige leeftijd overleden Brusselse illustratrice Gabrielle Vincent. Het aquareluniversum van Vincent wordt hier omarmd door Stéphane Aubier en Vincent Patar, de geestelijke vaders van het fabuleuze “Panique Au Village”. Visueel kan deze adaptatie niet verder verwijderd zijn van het geschifte stopmotionuniversum van dat paniekerige dorp, maar de toon en het bij vlagen hilarische gevoel voor humor leggen meer overeenkomsten bloot dan je op het eerste zicht zou denken.

In “Ernest & Célestine” is de wereld verdeeld in een onder- en bovenwereld. In de onderwereld leven de knaagdieren, in de bovenwereld de beren. De beren willen niets te maken hebben met de muizen en de ratten, die op hun beurt dan weer denken dat de beren wreedaardige carnivoren zijn die muizen eten. Toch wagen de muizen zich elke nacht stiekem in de bovenwereld om de uitgevallen tanden van de beren te verzamelen, daar de sterke berentanden ideaal geschikt zijn om beschadigde knaagdierentanden te vervangen.

Eén van de muizen die ’s nachts op tandenjacht gaat is de dappere Célestine: in tegenstelling tot de andere muizen gelooft zij niet dat alle beren slecht zijn, en ze maakt zelfs tekeningen met vriendelijke beren. Tijdens één van haar bezoekjes in de bovenwereld gaat het mis, en raakt ze per ongeluk opgesloten in een vuilnisemmer. Daar wordt ze gevonden door Ernest, een hongerige beer die zijn winterslaap in het bos onderbreekt in de hoop in de stad wat geld of eten te versieren met zijn muzikale kunsten. Célestine kan Ernest overtuigen om haar niet op te eten, en de vriendschap die ontstaat tussen de twee zal voor beide werelden verstrekkende gevolgen hebben.

Ja, er is een moraal aan het eind van het verhaal, maar de kans dat je daar als volwassene over valt is klein. Er wordt een lans gebroken voor verdraagzaamheid en gelijkheid, maar in tegenstelling tot in de Hollywoodmallemolen wordt die er niet ingehamerd. Bovendien wordt elke stap richting levensles omkaderd met fabuleus mooie animatie en fijne karakters die niet alleen de kindertjes aan het lachen zullen krijgen. Een aanrader voor jong en oud met andere woorden. Wie op zoek is naar een ideaal geschenk om een van de regendagen (waarvan we aannemen dat die er heel waarschijnlijk zeker zullen zijn) van de zomervakantie te breken, heeft met deze dvd of blu-ray alle troeven in huis om te scoren.

Altijd leuk bij een animatiefilm: niet alleen de Nederlands gesynchroniseerde versie staat op de schijf (een aparte Vlaamse track is er ditmaal niet), maar ook de originele (in dit geval Franstalige) versie is te keur en te kijk. Zij het wel zonder ondertitels, maar wie het Frans machtig is kan zo wel genieten van de originele versie waarvoor Lambert Wilson zijn stem leende aan Ernest. Een heel mooie extra is de uitgebreide making of waarin alle facetten van de productie (de verhalen van Gabrielle Vincent, het schrijven van het scenario, het samenbrengen van de regisseurs, de animatiestijl, de keuze van de acteurs die de stemmen verzorgden …) uitgebreid aan bod komen. Extra’s met een meerwaarde: zo hebben we het graag.