Cyberpesten, cyberseks, cyberoplichting … de oetlul die op een blauwe maandag in 1982 het internetprotocol verfijnde voor huis-, tuin- en keukengebruik heeft naast de hersenverlammende capriolen van Psy nog heel wat meer onheil op zijn geweten. Scenarist Andrew Stern en regisseur Henry-Alex Rubin vinden er alvast de hoekstenen voor “Disconnect”, een drama dat de huis-, tuin- en keukengevaren van het wereldwijde web op de voorgrond plaatst. Daarmee zijn ze niet de eerste natuurlijk: halfweg de jaren negentig zag Sandra Bullock haar verleden al gewist in “The Net” en drie jaar terug moest Clive Owen in “Trust” toezien hoe zijn tienerdochter met een perverse vunzigaard in contact kwam na een bezoek aan een chatroom.

In “Disconnect” lopen drie verhalen door elkaar. Tiener Ben (Jonah Bobo) ziet toevallig hoe twee jongens die hij kent vanop school een grap uithalen waar ze hier op zijn minst een GAS-boete zouden voor krijgen. Wat hen op het idee brengt om Ben een lesje te leren: ze maken een profiel aan van een gevoelig tienermeisje dat door Ben op Facebook wordt geaccepteerd. Waarop ze toegang hebben tot zijn innerlijk gevoelsleven en besluiten zijn gevoelens uit te buiten. De gevolgen blijken dramatisch. In verhaal twee stoot journaliste Nina (Andrea Riseborough) op een site waar jonge (vaak minderjarige) kinderen oneerbare seksuele voorstellen doen via de webcam. Ze wil de zaak aankaarten en op zoek gaan naar de verantwoordelijke die de kinderen van straat plukt. Ze slaagt erin om contact te komen met Kyle (Max Thieriot, de cuckoo-kid uit “House At The End Of The Street”) en zijn vertrouwen te winnen. Hij gaat akkoord om (anoniem) mee te werken aan haar reportage, en ook hier zijn de gevolgen uiteindelijk niet te overzien.

In verhaallijn drie maken we kennis met Derek (Alexander Skarsgard) en zijn echtgenote Cindy (Paula Patton uit “Mission Impossible: Ghost Protocol”). Beide zitten ze in een huwelijkscrisis na de dood van hun zoontje, en Cindy probeert haar verdriet te bezweren via een online rouwcommunity. Wanneer hun kredietkaart niet meer werkt, blijkt dat hun rekeningen geplunderd zijn. Ze huren een internetdetective (Frank Grillo) in die hun volledige harde schijf uitpluist en ontdekt dat hun persoonlijke gegevens ofwel gehackt zijn op de community site of op een pokersite die Derek af en toe bezoekt. De internetgeheimen die vrijkomen dwingen Derek en Cindy om hun relatie te herbekijken.

Rubin en Stern doen hun best om een pakkend drama af te leveren over de gevaren van sociale media en andere internetspielereien, maar ze halen hun slag niet volledig thuis omdat de plotlijnen een te voorspelbaar parcours volgen. Wat je denkt dat er gaat gebeuren, gebeurt ook – al is het opvallend dat Rubin op het eind plots de heel sentimentele toer opgaat in een poging om alles op te waarderen. Waardoor hij (al dan niet bewust) heel dicht in het vaarwater van Paul Haggis’ “Crash” komt. Een 'Cybercrash' als het ware.

Een vergelijking die nog groter wordt als je weet dat er licht-overkoepelende bruggen zijn tussen de verhalen onderling: internetdetective Mike blijkt de vader te zijn van één van jongens die Ben pestte, en Bens vader Rich (Jason Bateman in een niet-komische rol) is dan weer advocaat voor het televisiestation waarvoor Nina werkt. De interessante cast houdt het geheel tot op zekere hoogte verfrissend en bij tijd en wijlen spits, maar meer dan een film voor rijpere tieners die het goed zal doen tijdens schoolvoorstellingen is “Disconnect” als puntje bij paaltje komt niet.