Een historisch gepokte en gemazelde thriller deze Dead Shot, maar dat levert niet meteen een memorabel kijkstuk op. Voilà, consensus al direct in de eerste zin: wie wil mag naar huis gaan. Of naar een ander scherm scrollen. Of de bloemen buitenzetten.

Wie blijft, krijgt onder andere nog te lezen dat de historische pokken en mazelen te vinden zijn in het midden van de jaren zeventig. Met een Britse soldaat (Aml Ameen) die in het heetst van The Troubles-strijd in Noord-Ierland abuisievelijk de hoogzwangere vrouw van een IRA-strijder (Colin Morgan) neerschiet. De soldaat verkast daarop naar Londen om deel uit te maken van een geheim doodseskader, de grievende echtgenoot reist hem achterna met wraakroepende liquidatierook in de ogen.

Een stevige basis voor wat een stevige thriller kan zijn, maar eens de pionnen op het veld staan pakt het scenario bijkomend uit met andere elementen zoals aanvullende aanslagen van de IRA, voor de hand liggend dubbelspel en een uiteindelijk toch wat teleurstellende confrontatie tussen beide centrale personages. Wil deze negatieve woordenspiraal zeggen dat Dead Shot daardoor linea recta naar de minder welriekende composthoop van de vergetelheid mag? Dat ook weer niet. De regisserende broers Tom en Charles Guard – hun vorige worp was de in 2009 uitgebrachte horrorprent The Uninvited, de remake van het Zuid-Koreaanse A Tale of Two Sisters – brengen het allemaal aardig sfeervol in beeld en ook de cast rent vrij geïnspireerd – zij het zonder echt diep te gaan – door het beeld, met een extra duw in de rug van een alweer laconiek agerende Mark Strong in een cruciale bijrol.

De eerste draft van het script werd al in 2012 geschreven door romanschrijver Ronan Bennett. Daar zal gezien de lange productietijd van de film nog wel aanzienlijk aan zijn gesleuteld, daar de Guardbroers ook een ‘geschreven door’-vermelding op de generiek hebben gekregen. Ook de cast kende nogal wat verschuivingen, daar ooit Jamie Dornan, Sam Claflin, John Boyega, Jack Reynor en Jodie-Turner Smith op de castlijst stonden.

Eveneens interessant is de keuze van de makers om geen standpunt in te nemen: iedereen is als het ware ‘goed’ en ‘slecht’ tegelijkertijd. Lees: zelfs als winnaar ben je verliezer in een gewapend conflict. Dus ja, het kijkt lekker weg. De overdaad aan plot die nogal vlug-vlug in de mix wordt gegooid – de voorbereiding, uitvoering en naweeën van een cruciale aanslag bijvoorbeeld, mochten best wat meer nagelbijtenduitnodigend zijn geweest – maakt van dat lekker wegkijken uiteindelijk eerder een schrale troostprijs dan een medaille van verdienste.

Kon dus beter deze Dead Shot, maar ook slechter. Als dat geen kerk in het midden-houdend verdict is.