In oktober vorig jaar maakte Andy Garcia voor de tweede maal zijn opwachting op het Filmfestival van Gent. In 1987 kreeg hij al eens een rondleiding door de Arteveldestad, toen hij als beginnend acteur Brian De Palma’s onvolprezen “The Untouchables” mocht voorstellen. Tweeëntwintig jaar later koesterde een blijgemutste Garcia de bobijnen van een film die hij mee had geproduceerd. Duidelijk een ‘labour of love’ dat hij kwam voorstellen, en veel van dat enthousiasme is terug te vinden in het aimabel eindresultaat.

“City Island” is, zoals de naam het aangeeft, een stadseiland en maakt deel uit van de Bronx in New York. Het is de thuishaven van de Rizzo’s, min of meer geleid door Vince (Garcia). Hij mag dan wel gevangenisbewaarder zijn, zijn grote droom is om door te breken als acteur. Een passie die hij angstvallig verborgen houdt voor zijn gezin. Hij is trouwens niet de enige met geheimen: zijn echtgenote Joyce (Julianna Margulies) droomt van overspel om het haar (in haar ogen) loser van een echtgenoot betaald te zetten, dochter Vivian (Dominik Garcia, Andy’s dochter die ook op het Gentse filmfestival aanwezig was) stript om haar studies te kunnen betalen en zoon Vince Jr. (Ezra Miller) valt op heel dikke vrouwen.

Ja, het gaat er geanimeerd aan toe bij de Rizzo’s, maar het kan nog straffer, zo blijkt. Vince ontdekt dat Tony (Steven Strait, de lachwekkende oermens uit “10,000 BC”), zijn zoon uit een vroegere relatie is aangehouden wegens autodiefstal. Hij mag enkel uit de cel als hij een onderkomen en een baan vindt. Zonder zijn identiteit kenbaar te maken, neemt de plichtsbewuste Vince Tony mee naar huis, waar hij uiteraard niet vertelt dat zijn nieuwe logé zijn zoon is. De komst van Tony zet de zo al broze relaties bij de Rizzo’s compleet op hun kop: zeker als blijkt dat zowel Joyce als Vivian de hots krijgen voor Tony…

Genoeg ingrediënten dus voor een gezapige komedie die tijdens de climax zelfs de conventies van het deurenkomediegenre van onder het stof haalt. En het werkt. Tot op zekere hoogte. “City Island” laat zich voor het grootste deel van de tijd bekijken met een aardige glimlach op de lippen, maar het blijft allemaal opvallend braaf en politiek correct.

Het scenario mag dan wel een paar ‘stoute onderwerpen’ aansnijden, om niemand tegen de borst te stoten worden alle conflicten heel braafjes en netjes opgelost. Daar is uiteraard niks mis mee, maar het is wel de reden waarom “City Island” aanvoelt als een film die toch niet het onderste uit de kan haalt. Aan de cast ligt het alvast niet: naast een enthousiaste Garcia kwijten betrouwbare bijrolspelers als Alan Arkin en Emily Mortimer zich meer dan behoorlijk van hun taak. Aardig filmpje, maar niet meer dan dat.

Gezien op het Filmfestival van Gent.