De 50 verjaardagskaarsjes zijn uitgeblazen, de lichten op de rode loper gedoofd. De jubileumeditie van Film Fest Gent eindigde met de 23ste uitreiking van de World Soundtrack Awards, in aanwezigheid van de top van de filmmuziek. "Het festival was meer dan ooit een samenkomen van meerdere generaties. Geschiedenis en toekomst gingen hand in hand en zorgden voor memorabele festivalherinneringen", zegt algemeen directeur Marijke Vandebuerie. De 50e editie registreerde ruim 106.000 bezoeken dit jaar.

Meer dan escapisme
Twee weken lang konden liefhebbers van de zevende kunst zich in Gent laven aan een uiterst divers programma van 114 langspeelfilms, ruim 40 kortfilms, 3 series, een resem muzikale Videodroom-trips, twee unieke symfonische concerten, tal van talks én een afsluitend feestje in het teken van Twin Peaks. De Arteveldestad vormde twaalf dagen het toneel voor cinefielen uit binnen- en buitenland. Dat het publiek van FFG geen uitdaging uit de weg gaat, is al lang geen geheim meer. Ook tijdens deze feestelijke verjaardagseditie viel het publiek voor films die onze zintuigen en meningen scherp stellen. Op het eerste gezicht minder evidente titels verleidden ondanks hun uitdagende vorm heel wat mensen.

Ook de aanwezigheid van filmmakers werd gesmaakt. In totaal sierden meer dan 300 gasten (uit de film- en filmmuziekindustrie) de festivallocaties, inclusief de rode loper aan Kinepolis Gent. Een van die ontmoetingen leidde tot een strijdvaardig betoog van de intussen 87-jarige Ken Loach tijdens zijn Director's Talk na zijn (wellicht) laatste film, The Old Oak. "Cinema is veel meer dan puur escapisme", vertelde de Britse filmmaker. "Cinema is deel van ons sociale discours, en dat werd geliefd. Regisseurs werden ervoor geapplaudisseerd. Maar nu is het tegenovergestelde waar. Nu vrezen regisseurs dat ze nooit meer aan de bak zullen geraken als ze kleur bekennen en open zijn over hun politieke voorkeur. Dat is een grote verandering. En dat kan betekenen dat cinema het zwijgen is opgelegd en tandeloos is geworden. Als je een film maakt met een verhaal over de wereld waarin we leven, dan moet je ook een blik hebben op die wereld."

Generaties samenbrengen
Meer dan ooit draaide deze editie rond het samenbrengen van mensen uit alle generaties. Nieuwe generaties filmmakers kwamen in de spotlights terecht, niet in het minst dankzij de Belgische studentenkortfilmcompetitie en een pak debuutfilms. Het festival kan voortbouwen op een rijke geschiedenis en nodigde heel wat filmmakers en medewerkers uit die in de voorbije decennia iets hebben betekend voor het festival. Op vrijdag 13 oktober kleurde de rode loper volledig Belgisch, toen meer dan zestig Belgische regisseurs - wiens film ooit in première ging op Film Fest Gent - verzamelden op de trappen van Kinepolis Gent.

"Volle zalen op piekuren waren schering en inslag dit jaar", zegt Vandebuerie. "Films als Poor Things, Past Lives en The Boy and the Heron waren keer op keer uitverkocht, maar ook 'kleinere' films brachten veel volk op de been. Het is fantastisch om te zien dat ons publiek vertrouwen heeft in onze programmatie, ook al hebben ze op basis van de filmmaker of filmtitel geen aanknopingspunten."

Speciaal voor de 50e editie dook Classics-curator Patrick Duynslaegher in het archief van Film Fest Gent en destilleerde hij daaruit een programma van films en filmmakers die in de festivalgeschiedenis een markante bijdrage hebben geleverd. Ondanks de concurrentie van het stevige programma avant-premières (van de nieuwe films), wisten klassiekers als The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover (Peter Greenaway), Novecento (Roberto Bertolucci) en A Brighter Summer Day (Edward Yang) volle zalen te lokken. Een bewijs dat ook nieuwe generaties interesse vertonen in films die zich hebben ingeschreven in de annalen van de filmgeschiedenis.

Dat de 50e editie van Film Fest Gent zo'n succes was, geeft aan dat het festival na een halve eeuw niet aan belang heeft ingeboet, integendeel.